Hoewel er geen remedie is voor multiple sclerose, zijn er medicijnen die helpen bij de behandeling, het verminderen van ontstekingsactiviteit en uitbraken na verloop van tijd, waardoor de symptomen van lichamelijke beperkingen die kenmerkend zijn voor de ziekte worden verminderd.
Over het algemeen omvat de behandeling voor multiple sclerose:
- Remedies die het risico op uitbraken verminderen door de activiteit van immuuncellen te verminderen;
- Remedies die de acute uitbraak behandelen, die acute ontsteking verminderen, zoals corticosteroïden;
- Remedies gebruikt bij symptomatische therapie, die dienen om de manifestaties van de ziekte te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.
Remedies die ziekteprogressie voorkomen
Bij het bepalen van de behandeling moet de arts rekening houden met factoren zoals de werkzaamheid en veiligheid van de medicatie, het profiel van de persoon en andere behandelingen die hij uitvoert, maar vooral de klinische vorm van de ziekte.
1. Interferon bèta
Interferon bèta is een van de meest voorgeschreven immunomodulerende medicatie voor de behandeling van multiple sclerose, die de frequentie en ernst van de uitbraken vermindert.
De meest voorkomende bijwerkingen zijn reactie op de injectieplaats, kenmerkende griepverschijnselen zoals koorts, hoofdpijn, niezen en loopneus en leverschade, dus bloedonderzoek moet worden gedaan om de leverenzymen te controleren.
Sommige mensen die dit geneesmiddel gebruiken, kunnen antilichamen ontwikkelen die de effectiviteit van andere geneesmiddelen kunnen verminderen.
2. Ocrelizumab
Ocrelizumab, onder de handelsnaam Ocrevus, is een gehumaniseerd recombinant monoklonaal antilichaam dat werkt door het immuunsysteem te moduleren, maar het werkingsmechanisme is nog niet bekend.
De meest voorkomende bijwerkingen die door dit middel kunnen worden veroorzaakt, zijn reacties op de injectieplaats, bloeddrukverlaging, koorts en misselijkheid. Bovendien kan het ook het risico op kanker verhogen, namelijk borstkanker. Meer informatie over dit geneesmiddel.
3. Glatiramer-acetaat
Glatiramer-acetaat is samengesteld uit een reeks synthetische polypeptiden die in staat zijn om het immuunsysteem te reguleren en helpen de aanval van het myeline-immuunsysteem te blokkeren.
De meest voorkomende bijwerkingen zijn irritatie op de injectieplaats, infectie, angst, depressie, hoofdpijn, misselijkheid, gewrichts- en rugpijn en zich zwak voelen.
4. Dimethylfumaraat
Dit is een remedie die voorkomt dat het immuunsysteem de hersenen en het ruggenmerg beschadigt, wat de verslechtering van de ziekte vertraagt.
De meest voorkomende bijwerkingen die kunnen optreden tijdens de behandeling zijn diarree, misselijkheid en een afname van het aantal witte bloedcellen in het bloed.
5. Fingolimod
Fingolimod is een geneesmiddel dat helpt het aantal recidieven te verminderen en de symptomen van de ziekte te vertragen. Dit medicijn kan de werking van het immuunsysteem veranderen, waardoor wordt voorkomen dat ontstekingscellen de hersenen bereiken, wat zenuwbeschadiging veroorzaakt door multiple sclerose vermindert.
De meest voorkomende bijwerkingen die kunnen optreden bij het gebruik van dit medicijn zijn hoofdpijn, hoge bloeddruk, wazig zien en een verlaagde hartslag, dus het is belangrijk om het hart binnen enkele uren na de eerste dosis te controleren.
6. Teriflunomide
Studies hebben aangetoond dat teriflunomide, in de handel bekend als Aubagio, het optreden van uitbraken, het risico op progressie van invaliditeit en de ontstekingsactiviteit van de laesies aanzienlijk vermindert. Meer informatie over dit geneesmiddel.
De meest voorkomende bijwerkingen die tijdens de behandeling kunnen optreden, zijn leverbeschadiging en haarverlies. Dit geneesmiddel is schadelijk voor de zich ontwikkelende foetus en mag daarom niet worden gebruikt door zwangere vrouwen of vrouwen die zwanger willen worden en in dit geval niet door de mannelijke partner mogen worden gebruikt.
7. Natalizumab
Natalizumab, in de handel bekend als Tysabri, is een gehumaniseerd monoklonaal antilichaam dat de beweging van mogelijk schadelijke immuuncellen van de bloedbaan naar de hersenen en het ruggenmerg blokkeert.
De meest voorkomende bijwerkingen die door dit medicijn kunnen worden veroorzaakt, zijn hoofdpijn, vermoeidheid, infecties, depressie en pijn in de ledematen. Dit geneesmiddel verhoogt bij sommige mensen het risico op een virale infectie van de hersenen die progressieve multifocale leuko-encefalopathie wordt genoemd.
8. Alemtuzumab
Dit medicijn helpt de potentiële schade aan de zenuwen te verminderen die wordt veroorzaakt door witte bloedcellen, maar aan de andere kant verhoogt het het risico op infecties en auto-immuunziekten.
De meest voorkomende bijwerkingen die kunnen optreden bij het gebruik van dit middel zijn reacties die gepaard gaan met perfusie, infecties en schildklieraandoeningen.
9. Mitoxantron
Dit immunosuppressivum, commercieel bekend als Mitostate, remt de proliferatie van T- en B-lymfocyten, de productie van antilichamen door B-cellen en de vernietiging van myeline veroorzaakt door macrofagen. Ontdek waar het voor is en wat de bijwerkingen van mitoxantron zijn.
Dit geneesmiddel kan schadelijk zijn voor het hart en wordt geassocieerd met de ontwikkeling van bloedkanker en daarom is het gebruik ervan bij de behandeling van multiple sclerose uiterst beperkt. Mitoxantron wordt meestal alleen gebruikt om de ziekte in een ernstige en vergevorderde fase te behandelen of voor mensen die niet op andere behandelingen hebben gereageerd.
In de onderstaande tabel staan alle soorten multiple sclerose en de medicijnen die gewoonlijk voor elk van hen worden voorgeschreven:
| Geïsoleerd klinisch syndroom | Surge-remissie (SR) | Snel bewegende SR | Progressieve secundaire met uitbraken | Progressive relapsing |
| Interferon-bèta | Interferon-bèta | natalizumab | Interferon-bèta | mitoxantron |
Glatiramer acetaat | Glatiramer acetaat | fingolimod | mitoxantron | |
| teriflunomide | teriflunomide | Alemtuzumab (2e regel) | ||
| Dimethylfumaraat | ||||
| alemtuzumab | ||||
| Natalizumab (2e regel) | ||||
| Fingolimod (2e regel) | ||||
| Alemtuzumab (2e regel) |
Remedies gebruikt om acute afleveringen te behandelen
Wanneer zich een uitbraak van multiple sclerose voordoet, moeten medicijnen worden gegeven die een werking hebben om acute ontstekingen te beheersen, zoals steroïden.
Corticosteroïden, zoals oraal prednison en intraveneus methylprednisolon, worden voorgeschreven om zenuwontsteking te verminderen. De meest voorkomende bijwerkingen van deze medicijnen zijn slapeloosheid, verhoogde bloeddruk, stemmingswisselingen en vochtretentie.
Remedies gebruikt voor symptomatische behandeling
Voor mensen die lijden aan multiple sclerose, moet naast een behandeling met medicijnen die de symptomen van de ziekte vertragen, een gezonde levensstijl worden bevorderd door middel van een aangepast dieet, regelmatige fysieke activiteit, wanneer het wordt verdragen, fysiotherapie, correctie van vitaminetekort Suppletie met D en Omega 3.
Bekijk de volgende video en bekijk hoe u de aanbevolen oefeningen voor multiple sclerose kunt doen:
Bovendien is het erg belangrijk om de symptomen te beheersen die optreden bij symptomatische therapie. Deze symptomen omvatten meestal spiercontracties, vermoeidheid, zwakte, pijn, seksuele disfunctie, depressie en ongecontroleerde blaas en darmen:
- Gebrek aan motorische coördinatie en tremoren: clonazepam;
- Onvrijwillige toename van spiercontracties: baclofen, diazepam, tizanidine, dantroleen, cyclobenzaprine hydrochloride;
- Zwakte: aminopyridine, diaminopyridine, fampridine;
- Pijn: anticonvulsiva, zoals carbamazepine, fenytoïne, gabapentine, pregabaline, antidepressiva zoals amitriptyline, nortriptyline, desipramine, venlafaxine of antiaritmica zoals mexiletine;
- Urinestoornis: propantheline bromide, oxybutynine, tolterodinetartraat of solifenacine;
- Depressie: fluoxetine, sertraline, amitriptyline, nortriptyline, desipramine, venlafaxine;
- Moeheid: amantadine, methylfenidaat, modafinil;
- Cognitieve problemen: donepezil-hydrochloride;
- Seksuele disfunctie: sildenafil, tadalafil, vardenafil.
Behandeling voor multiple sclerose moet worden vastgesteld door de arts en de persoon moet regelmatig worden gecontroleerd om de medicijnen aan te passen naarmate de ziekte vordert. Het is belangrijk dat de persoon nooit zelfmedicatie krijgt, zelfs als een van de bovenstaande symptomen optreedt.
