Contrasttests, ook wel contrasttests genoemd, zijn beeldvormende tests die worden uitgevoerd met behulp van stoffen die helpen om een betere definitie van de gevormde beelden te krijgen, wat de evaluatie van de arts vergemakkelijkt.
Deze stoffen worden "contrastmiddelen" genoemd omdat ze ioniserende straling van het onderzoek kunnen absorberen en definitieve afbeeldingen op het scherm van het apparaat kunnen genereren. Er zijn verschillende soorten contrast, met verschillende chemische samenstellingen zoals bariumsulfaat, gejodeerd contrast of gadolinium, die bijvoorbeeld worden gekozen op basis van het uit te voeren onderzoek, dat oraal, intraveneus of in de holte kan worden geïnjecteerd gewenst.
Ondanks de voordelen ervan, bevat het gebruik van contrastmiddelen voor examens risico's, voornamelijk om bijwerkingen te veroorzaken, zoals allergische reacties, bloeddrukverlaging of intoxicatie van de nieren en het hart. Daarom dient het om deze reden alleen te worden gebruikt in specifieke gevallen, met adequate medische indicatie.
Voornaamste risico's
Hoewel contraststudies over het algemeen meer en meer veilig zijn en artsen eerder geneigd zijn te beoordelen wie wel of niet moet, is het mogelijk dat deze tests een aantal gezondheidsrisico's met zich meebrengen. Enkele van de belangrijkste bijwerkingen zijn:
1. Acute allergische reactie
Deze reactie, ook anafylaxis genoemd, wordt gekenmerkt door het ontstaan van urticaria, zwelling van de huid, verminderde druk, snelle hartslag, bronchospasmen en glottaal oedeem. Het moet snel worden behandeld door de arts in het ziekenhuis, omdat het een ernstig gezondheidsrisico voor de betrokken persoon vormt.
Een manier om te proberen dit soort reacties te vermijden, is door te vragen of de persoon allergieën heeft en het is ook gebruikelijk dat artsen het gebruik van anti-allergiemedicatie aangeven voor sommige tests die meer risico lopen, zoals antihistaminica of steroïden. Lees meer over waarom anafylactische shock optreedt en hoe u dit moet behandelen.
2. Giftige effecten van de stof
Contrast kan een toxisch effect hebben op het lichaam en sommige van de reacties omvatten directe effecten op de bloedbaan, zoals het laten vallen van druk of ontsteking op de plaats van toediening. Bovendien kan de stof directe toxische effecten op bepaalde organen veroorzaken en kan het zijn:
- Huid : pijn op de plaats van aanbrengen, roodheid, zwelling of kuiltjes;
- Maag en darm : misselijkheid, braken of diarree;
- Nieren : vermindering van urinevorming of nierinsufficiëntie;
- Hersenen : hoofdpijn, duizeligheid, mentale verwarring of convulsie;
- Longen : kortademigheid, bronchospasmen of begin van astma-aanvallen;
- Hart : verhoogde bloeddruk, hartritmestoornissen.
Over het algemeen zijn deze effecten gerelateerd aan de dosis of concentratie van het gebruikte contrastmiddel en kunnen ze ook variëren afhankelijk van de infusiesnelheid en de wijze van gebruik van de stof, bijvoorbeeld oraal of intraveneus.
3. Reacties van het zenuwstelsel
Deze worden ook wel vasomotorische of vagale vaatreacties genoemd en worden niet direct veroorzaakt door het gebruikte contrast. Hun oorzaak is onbekend en wordt meestal geassocieerd met angst of pijn tijdens de toediening ervan, waardoor bepaalde stimuli in het zenuw- en vasculaire systeem worden veroorzaakt.
Deze reacties omvatten bijvoorbeeld dalende bloeddruk, verminderde hartslag, flauwvallen, geestelijke verwarring, bleekheid of koud zweet.
Voorbeelden van contrastrijke onderzoeken
Enkele van de belangrijkste tests gebruikt met contrast zijn:
- Computertomografie : dit wordt meestal gedaan met jodiumhoudende contrastmedia, vaak gebruikt om laesies te detecteren in organen van het lichaam zoals de hersenen, longen, lever, galblaas, alvleesklier, botten of buikwand, bijvoorbeeld tumoren, infecties of veranderingen in bloedvaten . Meer informatie over hoe het is gedaan en waar CT-scan voor is;
- Magnetische resonantie beeldvorming : het gadolinium wordt meestal gebruikt als contrast, zijnde een onderzoek dat wordt gebruikt voor het detecteren van hersen- of ruggenmergletsel, evenals in zachte delen van het lichaam zoals ligamenten, gewrichten en bloedvaten;
- Angiografie : gejodeerd contrast is het meest gebruikt bij dit onderzoek, waardoor een betere visualisatie van het inwendige van de bloedvaten mogelijk is en ziekten zoals aneurysma of arteriosclerose kunnen worden waargenomen. Begrijpen hoe angiografie wordt gedaan en waarvoor angiografie wordt gebruikt;
- Urography : een van de examens waarmee de anatomie van de urinewegen kan worden gevisualiseerd en de functionele capaciteit van de nieren kan worden beoordeeld;
- Scintigrafie : er zijn verschillende soorten scintigrafie voor verschillende organen van het lichaam, namelijk een onderzoek om veranderingen in organen zoals hart, botten, longen, schildklier of hersenen te observeren, bijvoorbeeld. Omdat contrasten verschillende stoffen worden gebruikt, waarvan sommige de belangrijkste zijn: technetium en gallium. Meer informatie over indicaties en hoe de botscans, myocardiale scintigrafie en schildklierscintigrafie zijn uitgevoerd;
- Radiologische studie van het maagdarmkanaal : er zijn verschillende onderzoeken uitgevoerd om het spijsverteringskanaal te evalueren, waarbij bariumsulfaat als contrast wordt gebruikt, waaronder ondoorzichtig klysma, seriografie of contrastradiografie;
- Cholangiografie : een type tomografie gemaakt om de galwegen te evalueren en het gebruik van gejodeerd contrast is gebruikelijk.
Daarnaast zijn er verschillende andere tests die gedaan kunnen worden met behulp van contrast, zoals mammografie om veranderingen in de bloedsomloop of hysterosalpingografie te evalueren om het vrouwelijke voortplantingssysteem te evalueren, bijvoorbeeld, dat door de arts moet worden aangegeven op basis van de behoeften. van elke persoon.
