Hyperthyreoïdie wordt gekenmerkt door overproductie van schildklierhormonen, die kan worden veroorzaakt door veranderingen in het immuunsysteem, het nemen van medicijnen om hypothyreoïdie, ontsteking van de schildklier of knobbeltjes zoals het adenoom te beheersen, wat vaker voorkomt bij ouderen.
De meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie is de ziekte van Graves, een auto-immuunziekte, die optreedt wanneer het lichaam zelf antistoffen tegen de schildklier aanmaakt. Vrouwen met hyperthyreoïdie als gevolg van de ziekte van Graves kunnen baby's krijgen die ook met hyperthyreoïdie zijn geboren.
Tekenen en symptomen
Bij hyperthyreoïdie, ongeacht de oorzaak, versnellen alle organische functies, met symptomen als:
- Angst, nervositeit, prikkelbaarheid;
- Zwelling rond de ogen;
- Verhoogde productie van tranen;
- Oculaire veranderingen;
- Ongebruikelijke gevoeligheid voor licht;
- Hartkloppingen;
- Verhoogde bloeddruk;
- Gevoel van warmte, zelfs in een koude omgeving en hitte-intolerantie;
- Verhoogd vochtgehalte van de huid;
- Trillingen in de handen;
- Overmatig zweten;
- Frequente vermoeidheid;
- zwakte;
- Verhoogde eetlust met gewichtsverlies of lichte gewichtstoename;
- slapeloosheid;
- Diarree of verhoogde frequentie van ontlasting;
- Menstruatie veranderingen;
- Verhoogde borsten bij mannen;
- Roodachtige verkleuring op de palmen van de handen;
- Gezwollen benen en voeten.
Bij ouderen verschillen de symptomen enigszins met de aanwezigheid van zwakte, snelle hartslag, kortademigheid en zwelling door het hele lichaam.
Subklinische hyperthyreoïdie
Subklinische hyperthyreoïdie De tekenen en symptomen zijn mogelijk niet aanwezig of zijn zo subtiel dat de arts de schildklier niet wantrouwt. Deze verandering kan worden gediagnosticeerd door een bloedtest die lage TSH, minder dan 0, 1 microE / ml vertoont, terwijl T3 en T4 normaal zijn.
In dit geval moet het individu binnen 2 tot 6 maanden nieuwe tests uitvoeren om de noodzaak van medicatie te controleren, omdat normaal gesproken geen behandeling nodig is en de behandeling alleen is voorbehouden aan symptomen.
Hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap
De toename van schildklierhormonen tijdens de zwangerschap kan complicaties veroorzaken zoals eclampsie, miskraam, vroeggeboorte, laag geboortegewicht naast hartfalen bij vrouwen.
Vrouwen die normale waarden hadden voordat ze zwanger werden en die vanaf het begin tot het einde van het eerste trimester van de zwangerschap de diagnose van hyperthyreoïdie kregen, hoeven meestal geen behandeling uit te voeren, omdat een lichte toename van T3 en T4 tijdens de zwangerschap normaal is. Uw arts kan echter medicijnen voorschrijven om T4 in het bloed te normaliseren zonder de baby te beschadigen.
De dosis van het geneesmiddel varieert van persoon tot persoon en de eerste dosis die door de verloskundige wordt aangegeven, wordt niet altijd tijdens de behandeling gehandhaafd omdat de dosis mogelijk moet worden aangepast na 6 tot 8 weken na het begin van de medicatie. Lees meer details door hier te klikken.
Hoe te weten of het hyperthyreoïdie is
Voor de diagnose van hyperthyreoïdie moet de aanwezigheid van tekenen en symptomen worden geobserveerd en het is erg belangrijk om bloedtesten uit te voeren die wijzen op het functioneren van de schildklier:
- T3;
- T4;
- TSH.
Deze tests moeten om de vijf jaar vanaf de leeftijd van 35 jaar worden uitgevoerd, vooral bij vrouwen, maar mensen die een hoger risico lopen om de ziekte te ontwikkelen, moeten deze test om de twee jaar uitvoeren.
Mensen die meer kans hebben op hyperthyreoïdie zijn vrouwen met schildklierproblemen, struma, die medicijnen gebruiken zoals amiodaron, cytokines en jodiumhoudende verbindingen of die ziektes hebben zoals myasthenia gravis, type 1 diabetes en primaire bijnierinsufficiëntie.
behandeling
Behandeling voor hyperthyreoïdie kan worden gedaan door medicijnen zoals Propylthiouracil en Methimazol in te nemen, door radioactief jodium te gebruiken of door de schildklier via een operatie te verwijderen.
De keuze van de behandeling hangt af van de leeftijd van de persoon, de gepresenteerde symptomen en of het mogelijk is om de schildklierfunctie alleen met medicijnen te reguleren of niet. Verwijdering van de schildklier wordt alleen in het laatste geval aangegeven wanneer de symptomen niet verdwijnen en het niet mogelijk is om de schildklier te reguleren door de dosis van de remedies te veranderen. Bekijk hoe elk type behandeling kan worden gedaan door hier te klikken en weet wat de meest geschikte huismiddeltjes zijn en hoe het voedsel kan helpen in de volgende video.
