Epididymitis is de ontsteking van de bijbal, een klein kanaal dat de zaadleider met de testis verbindt, en waar zaadrijping en -opslag plaatsvinden.
Deze ontsteking veroorzaakt meestal symptomen zoals zwelling van de scrotale zak en pijn, vooral tijdens het lopen of verplaatsen van de regio. Epididymitis kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt het meest voor tussen 14 en 35 jaar als gevolg van infectie door een bacterie of een seksueel overdraagbare aandoening.
Wanneer het wordt veroorzaakt door een infectie, is de epididymitis meestal acuut en daarom duren de symptomen tussen de 1 en 6 weken en verbeteren ze als de behandeling met antibiotica. Wanneer een ontsteking echter wordt veroorzaakt door andere factoren, kan deze moeilijker te behandelen zijn en langer dan 6 weken duren, wat als chronisch wordt beschouwd.
Belangrijkste symptomen
De meest voorkomende symptomen van epididymitis zijn onder andere:
- Constante lage koorts en koude rillingen;
- Ernstige pijn in het scrotale of bekkengebied;
- Gevoel van druk in de testikels;
- Zwelling van de scrotale zak;
- Gezwollen tong in de lies;
- Pijn tijdens nauw contact of tijdens het urineren;
- Aanwezigheid van bloed in het sperma.
Deze symptomen kunnen in de loop van de tijd lichter worden en erger worden, tot het punt waarop het niet mogelijk is om te bewegen vanwege de intense pijn. Wanneer zich symptomen voordoen die kunnen wijzen op een verandering in de testikels, is het belangrijk om de uroloog te raadplegen om de juiste oorzaak te identificeren en de meest geschikte behandeling te starten.
Wie heeft een verhoogd risico op epididymitis
Het risico op ontsteking van de bijbal is groter bij mannen met seksueel overdraagbare aandoeningen zoals chlamydia en gonorroe, maar epididymitis kan ook optreden als er een andere infectie is zoals tuberculose, prostatitis of urineweginfectie.
Bij jongens ontstaat epididymitis meestal na een krachtige klap in de intieme regio of door torsie van de zaadbal. In beide gevallen zijn de symptomen vergelijkbaar met de volwassene en moeten ze zo snel mogelijk in het ziekenhuis worden behandeld.
Hoe de diagnose te bevestigen
Diagnose van epididymitis kan door de arts alleen worden uitgevoerd op basis van observatie en palpatie van het intimale gebied, maar moet mogelijk worden bevestigd door onderzoeken zoals urinecontrole, doppler-echografie, computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming.
Hoe is de behandeling gedaan?
Aangezien de meeste gevallen van epididymitis worden veroorzaakt door een infectie, wordt de behandeling meestal gestart als gebruik van antibiotica zoals:
- doxycycline;
- ciprofloxacine;
- Ceftriaxone.
Deze antibiotica moeten tot 4 weken worden ingenomen, zoals voorgeschreven door uw arts, zelfs als de symptomen zijn verbeterd.
Om de symptomen te verlichten, wordt het toch aangeraden om de rest te behouden, het oppakken van zeer zware voorwerpen te vermijden en ijs in het gebied aan te brengen. De uroloog kan ook anti-inflammatoire en analgetische geneesmiddelen voorschrijven, zoals Ibuprofen of Paracetamol, om het welzijn tijdens het herstel te verbeteren.
Dit type behandeling heeft meestal veel succes en de verbetering van de symptomen treedt binnen ongeveer 2 weken op, maar in sommige gevallen kan de epididimiet tot 3 maanden duren om volledig te verdwijnen. In deze gevallen kan de arts ook de noodzaak van een operatie beoordelen, vooral als de epididymitis niet wordt veroorzaakt door een infectie, maar eerder door een verandering in de anatomie van de testikels, bijvoorbeeld.
