Stress-incontinentie bij urine is gemakkelijk te herkennen wanneer onvrijwillige urineverliezen optreden door bijvoorbeeld moeite te doen met hoesten, lachen, niezen of tillen.
Dit gebeurt meestal wanneer de bekkenbodemspieren en de urinaire sfincter zwak zijn en daarom vaker voorkomen bij ouderen. Echter, problemen in de wervelkolom of hersenen die signalen naar de spieren kunnen sturen, kunnen ook de oorzaak zijn van dit type incontinentie.
Vaak eindigen mensen met dit probleem in het isoleren van zichzelf en het vermijden van sociale interacties, omdat ze bang zijn voor ruikende urine. Er zijn echter enkele vormen van behandeling die helpen bij het verminderen van de frequentie waarmee incontinentie-episodes zich ontwikkelen en die zelfs kunnen stoppen met onvrijwillig urineverlies.
Wat kan incontinentie veroorzaken
Stressincontinentie treedt op wanneer er sprake is van een verzwakking van de sluitspier of spieren die de blaas vasthouden en dit kan een aantal oorzaken hebben, zoals:
- Meervoudige geboortes : vrouwen die meerdere malen door de bevalling zijn heengegaan, kunnen meer verwijde en beschadigde bekkenspieren hebben, waardoor het voor de sluitspier moeilijk is om urine in de blaas te houden;
- Obesitas : overgewicht veroorzaakt meer druk op de blaas, waardoor de afvoer van urine wordt vergemakkelijkt;
- Prostaatoperatie : Mannen die de prostaat hebben moeten verwijderen, hebben een hoger risico op het ontwikkelen van stress-incontinentie, omdat tijdens operaties lichte verwondingen aan de sfincter of de kringspierzenuwen kunnen optreden, waardoor ze minder goed in staat zijn om te sluiten en urine vast te houden.
Bovendien hebben mensen met ziekten die frequent hoesten of niezen veroorzaken, ook een verhoogd risico op incontinentie, vooral bij het ouder worden, omdat spieren verzwakken en niet in staat zijn om de druk op de blaas te compenseren. Hetzelfde geldt voor sporten met een hoge impact, zoals hardlopen of touwtjespringen, bijvoorbeeld.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose van stress-urine-incontinentie kan door een huisarts of uroloog worden gesteld aan de hand van een symptoombeoordeling. Sommige tests, zoals echografie van de blaas, kunnen echter ook worden uitgevoerd om de hoeveelheid urine te bepalen wanneer de episode van urineverlies optreedt, waardoor het gemakkelijker wordt om één vorm van behandeling te kiezen.
Hoe is de behandeling gedaan?
Er is geen specifieke behandeling voor stress-urine-incontinentie en de arts kan verschillende behandelingsvormen kiezen, zoals:
- Kegel-oefeningen : kan dagelijks worden gedaan om de bekkenbodem te versterken, waardoor de frequentie van incontinentie-episodes wordt verminderd. Hier is hoe dit type oefening te doen;
- Verminder de ingenomen hoeveelheid water : het moet worden berekend met de arts om overmatige urinevorming te voorkomen, maar zonder uitdroging van het organisme;
- Blaastraining doen : Het is tijd om naar de badkamer te gaan om de blaas te laten leeglopen en tegelijkertijd onvrijwillige verliezen te voorkomen.
Bovendien kan het maken van enkele veranderingen in het voedsel ook helpen in gevallen van incontinentie. Bekijk een video van onze voedingsdeskundige over voeding in deze gevallen:
Hoewel er geen medicijnen zijn die specifiek zijn goedgekeurd voor incontinentie, kunnen sommige artsen het gebruik van antidepressiva aanbevelen, zoals Duloxetine, die stress en angst verminderen door contractie van de buikspieren te verminderen en druk op de blaas te verlichten.
Een andere optie voor gevallen die niet verbeteren met een van de technieken is om een operatie te ondergaan voor incontinentie waarbij de arts de bekkenspieren repareert en versterkt. Meer informatie over dit type operatie en wanneer.
