Pernicieuze anemie, ook bekend als bloedarmoede van Addison, is een type megaloblastaire bloedarmoede veroorzaakt door een tekort aan vitamine B12 (of cobalamine) in het lichaam, wat leidt tot symptomen zoals zwakte, bleekheid, vermoeidheid en tintelingen van de handen en voeten, bijvoorbeeld. Meer informatie over vitamine B12.
Dit type bloedarmoede wordt meestal ontdekt vanaf de leeftijd van 30 jaar, maar in gevallen van ondervoeding bij kinderen kan er bijvoorbeeld een tekort zijn aan deze vitamine, die jeugdige pernicieuze anemie kenmerkt.
De diagnose van pernicieuze anemie wordt voornamelijk gedaan door middel van laboratoriumonderzoek, waarbij bijvoorbeeld de concentratie van vitamine B12 in de urine wordt geverifieerd. Behandeling wordt meestal gedaan door aanvulling met vitamine B12 en foliumzuur, naast de goedkeuring van een gezond dieet rijk aan vitamine B12.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van pernicieuze anemie zijn gerelateerd aan het ontbreken van vitamine B12 in het lichaam, waarvan de belangrijkste zijn:
- zwakte;
- bleekheid;
- hoofdpijn;
- vermoeidheid;
- diarree;
- Gladde tong;
- Tintelingen in de handen en voeten;
- Hartkloppingen;
- duizeligheid;
- Kortademigheid;
- prikkelbaarheid;
- Voeten en koude handen;
- Verschijning van wonden in de mondhoek.
In de meest ernstige gevallen van pernicieuze anemie is het mogelijk om het zenuwstelsel in gevaar te brengen, wat kan leiden tot loopproblemen, depressie en mentale verwarring. Meer informatie over de symptomen van pernicieuze anemie.
Mogelijke oorzaken
Pernicieuze anemie wordt gekenmerkt door een tekort aan vitamine B12 in het lichaam als gevolg van een verminderde opname van deze vitamine als gevolg van een tekort aan intrinsieke factor, een eiwit waarin vitamine B12 bindt om door het lichaam te worden opgenomen. Aldus wordt bij de intrinsieke factordeficiëntie de absorptie van vitamine B12 gecompromitteerd.
De meest waarschijnlijke oorzaak van pernicieuze anemie is immunologisch: het immuunsysteem werkt waarschijnlijk overmatig op het maagslijmvlies en veroorzaakt chronische atrofie en ontsteking, resulterend in een verhoogde afscheiding van zoutzuur door de maag en verminderde productie van intrinsieke factor, waardoor de opname van vitamine B12 wordt verminderd.
Naast de immunologische oorzaak kan pernicieuze anemie worden veroorzaakt door aandoeningen zoals coeliakie, hemocystinurie, kobaltgebrek, zuigelingendichtheid, behandeling met paraminosalicylzuur en ondervoeding tijdens de zwangerschap, waardoor de baby kan worden geboren met pernicieuze anemie .
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De diagnose van pernicieuze anemie wordt gesteld op basis van de symptomen en eetgewoonten van de persoon. Om de diagnose te bevestigen, is het echter noodzakelijk om andere tests uit te voeren, zoals digestieve endoscopie, die ernaar streeft om laesies in de maag te identificeren. Begrijp hoe endoscopie is gedaan.
De laboratoriumtest die wordt gebruikt om de diagnose van pernicieuze anemie te bevestigen, is de Schilling-test, waarbij radioactief vitamine B12 oraal wordt toegediend en 2 uur later een injectie met niet-radioactieve vitamine B12 wordt toegediend. Na 24 uur wordt de urine verzameld en geanalyseerd in het laboratorium. Als er weinig concentratie van radioactieve vitamine B12 in de urine zit, wordt de intrinsieke factor geassocieerd met vitamine B12 drie tot zeven dagen na de eerste test toegediend. Na 24 uur wordt de urine opnieuw verzameld en geanalyseerd en als er een correctie van de vitamine B12-concentratie in de urine is, is de test positief voor pernicieuze anemie, omdat een eiwit dat niet wordt geproduceerd en dat het probleem oplost, aan het lichaam is geleverd.
In aanvulling op de Shilling-test kan het aantal bloedcellen worden gevraagd, omdat het ook een onderzoek is dat de diagnose van anemie mogelijk maakt. Het hemogram van pernicieuze anemie bestaat uit hoge waarden van MCV (mean corpuscular volume), omdat erytrocyten groter zijn, afname van het totale aantal erytrocyten, toename in RDW, wat aangeeft dat er grote variatie is tussen de grootte van erythrocyten en aanwezigheid veranderingen in de vorm van rode bloedcellen.
Een myelogram kan ook worden besteld, wat het onderzoek is dat aantoont hoe het beenmerg werkt, wat in het geval van pernicieuze anemie de aanwezigheid van grote en onrijpe erytroïde voorlopers aantoont. Dit onderzoek is echter invasief en wordt zelden gevraagd om te helpen bij de diagnose van bloedarmoede. Bekijk welke tests de bloedarmoede bevestigen.
Hoe te behandelen
De behandeling van pernicieuze anemie kan worden uitgevoerd met injecties van vitamine B12 met 50 - 1000 μg of orale tabletten met 1000 μg vitamine volgens de medische aanbeveling. Bovendien kan het gebruik van foliumzuur worden aanbevolen om neuronale gevolgen te voorkomen. Meer informatie over de behandeling van pernicieuze anemie.
Het is ook belangrijk om een voedingsdeskundige te raadplegen, zodat u een betere oriëntatie op de voedingsmiddelen die moet worden geconsumeerd in pernicieuze bloedarmoede, en de consumptie van rood vlees, eieren en kaas, bijvoorbeeld, meestal is aangegeven. Bekijk welke voedingsmiddelen rijk zijn aan vitamine B12.
Bekijk de onderstaande video en lees meer over dit type bloedarmoede:
