Antifosfolipide-antilichaamsyndroom, ook bekend als Hughes of gewoon SAF of SAAF, is een zeldzame auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door het gemak waarmee trombi in de aderen en slagaders worden gevormd die de bloedstolling verstoren, wat bijvoorbeeld kan leiden tot hoofdpijn, ademhalingsmoeilijkheden en een hartaanval.
Afhankelijk van de oorzaak kan SAF worden ingedeeld in drie hoofdtypen:
- Primair, waarbij er geen specifieke oorzaak is;
- Secundair, die optreedt als gevolg van een andere ziekte en meestal verband houdt met systemische lupus erythematosus. Secundaire APS kan ook voorkomen, hoewel het zeldzamer is, geassocieerd met andere auto-immuunziekten, zoals bijvoorbeeld sclerodermie en reumatoïde artritis;
- Catastrofaal, het meest ernstige type APS waarbij in minder dan 1 week op ten minste 3 verschillende locaties thrombi worden gevormd.
APS kan op elke leeftijd en bij beide geslachten voorkomen, maar komt vaker voor bij vrouwen tussen 20 en 50 jaar oud. De behandeling moet worden vastgesteld door de huisarts of reumatoloog en is erop gericht trombivorming en complicaties te voorkomen, vooral als de vrouw zwanger is.
Belangrijkste tekenen en symptomen
De belangrijkste tekenen en symptomen van APS houden verband met veranderingen in het stollingsproces en het optreden van trombose, waarvan de belangrijkste zijn:
- Pijn op de borst;
- Ademhalingsmoeilijkheden;
- Hoofdpijn;
- Misselijkheid;
- Zwelling van de bovenste of onderste ledematen;
- Afname van het aantal bloedplaatjes;
- Opeenvolgende spontane abortussen of veranderingen in de placenta, zonder duidelijke oorzaak.
Bovendien hebben mensen met de diagnose APS meer kans op nierproblemen, een hartaanval of beroerte, bijvoorbeeld vanwege de vorming van trombi die de bloedcirculatie verstoren, waardoor de hoeveelheid bloed die de organen bereikt, verandert. Begrijp wat trombose is.
Wat veroorzaakt het syndroom
Antifosfolipide-antilichaamsyndroom is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het immuunsysteem zelf cellen in het lichaam aanvalt. In dit geval maakt het lichaam antifosfolipide-antilichamen aan die de fosfolipiden in vetcellen aanvallen, waardoor het bloed gemakkelijker kan stollen en trombi kan vormen.
De specifieke reden waarom het immuunsysteem dit type antilichaam aanmaakt is nog niet bekend, maar het is bekend dat het vaker voorkomt bij mensen met andere auto-immuunziekten, zoals bijvoorbeeld lupus.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose van antifosfolipide-antilichaamsyndroom wordt bepaald door de aanwezigheid van ten minste één klinisch en laboratoriumcriterium, dat wil zeggen de aanwezigheid van een symptoom van de ziekte en de detectie van ten minste één auto-antilichaam in het bloed.
Tot de klinische criteria die de arts in overweging neemt, behoren episodes van arteriële of veneuze trombose, het optreden van abortus, vroeggeboorte, auto-immuunziekten en de aanwezigheid van risicofactoren voor trombose. Deze klinische criteria moeten worden bewezen door middel van beeldvorming of laboratoriumtests.
Met betrekking tot laboratoriumcriteria is er de aanwezigheid van ten minste één type antifosfolipide-antilichaam, zoals:
- Lupus-anticoagulans (AL);
- Anticardiolipine;
- Anti beta2-glycoproteïne 1.
Deze antilichamen moeten op twee verschillende tijdstippen worden geëvalueerd, met een tussenpoos van minimaal 2 maanden.
Om de diagnose positief te laten zijn voor APS, moeten beide criteria worden bewezen door middel van onderzoeken die tweemaal worden uitgevoerd met een interval van minimaal 3 maanden.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Hoewel er geen behandeling is die APS kan genezen, is het mogelijk om het risico op stolselvorming en bijgevolg het optreden van complicaties zoals trombose of een infarct te verminderen door veelvuldig gebruik van anticoagulantia, zoals warfarine, dat voor oraal gebruik is. gebruik, of heparine, dat voor intraveneus gebruik is.
Meestal kunnen mensen met APS die een behandeling met anticoagulantia ondergaan, een volkomen normaal leven leiden, het is alleen belangrijk om regelmatig een afspraak te hebben met de arts om de doses medicijnen aan te passen, wanneer dat nodig is.
Om het succes van de behandeling te garanderen, is het echter nog steeds belangrijk om bepaalde gedragingen te vermijden die de effecten van anticoagulantia nadelig kunnen beïnvloeden, zoals het geval is bij het eten van voedingsmiddelen met vitamine K, zoals spinazie, kool of broccoli. Bekijk andere voorzorgsmaatregelen die u moet nemen bij het gebruik van anticoagulantia.
Behandeling tijdens de zwangerschap
In sommige meer specifieke gevallen, zoals tijdens de zwangerschap, kan de arts aanbevelen dat de behandeling wordt uitgevoerd met injecteerbare heparine geassocieerd met aspirine of een intraveneuze immunoglobuline, om het optreden van complicaties zoals bijvoorbeeld abortus te voorkomen.
Met de juiste behandeling is de kans groot dat de zwangere vrouw met APS een normale zwangerschap zal hebben, maar het is noodzakelijk dat ze nauwlettend in de gaten wordt gehouden door de verloskundige, aangezien ze een groter risico loopt op een miskraam, vroeggeboorte of pre-eclampsie. Leer hoe u de symptomen van pre-eclampsie kunt herkennen.
Hielp deze informatie u?
Ja nee
Jouw mening is belangrijk! Schrijf hier hoe we onze tekst kunnen verbeteren:
Nog vragen? Klik hier om te worden beantwoord.
E-mail waarop u een antwoord wilt ontvangen:
Controleer de bevestigingsmail die we u hebben gestuurd.
Uw naam:
Reden van bezoek:
--- Kies uw reden --- Ziekte Leef beter Een andere persoon helpen Kennis opdoen
Bent u een gezondheidswerker?
NeeArtsFarmaceutischVerpleegsterVoedingsdeskundigeBiomedischFysiotherapeutSchoonheidsspecialistOverig
Bibliografie
- NHS. Antifosfolipidensyndroom (APS)Beschikbaar in: . Betreden op 24 april 2019
- MEDSCAPE. AntifosfolipidensyndroomBeschikbaar in: . Betreden op 24 april 2019
- BRAZILIAANSE SAMENLEVING VAN REUMATOLOGIE. AntifosfolipidensyndroomBeschikbaar in: . Betreden op 24 april 2019
- GOUDMAN, Lee; SCHAFER, Andrew I .. Goldman-Cecil Medicine25 ed. Rio de Janeiro: Elsevier, 2018. p. 1198-1199.
.jpg)
