Plasmaferese is een type behandeling dat voornamelijk wordt gebruikt in het geval dat ziekten voorkomen die voorkomen met de toename van stoffen die schadelijk kunnen worden voor het organisme, zoals eiwitten, enzymen of antilichamen. Zo kan plasmaferese worden aanbevolen in het geval van trombotische trombocytopenische purpura, het syndroom van guillain-barre en myasthenia gravis, een auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door het progressieve verlies van spierfunctie als gevolg van de productie van auto-antilichamen.
Deze procedure heeft tot doel de stoffen in het plasma te verwijderen door middel van het filtratieproces. Plasma is goed voor ongeveer 10% van het bloed en bestaat bijvoorbeeld uit eiwitten, glucose, mineralen, hormonen en stollingsfactoren. Meer informatie over bloedcomponenten en hun functies.
Hoe is het gedaan?
Plasma komt overeen met het vloeibare deel van het bloed en bestaat uit eiwitten, zoals albumine en antilichaam, naast glucose, mineralen en stollingsfactoren. Sommige ziekten treden op met de toename van sommige van de bestanddelen van het plasma, hetgeen plasmaferese in deze gevallen tot een efficiënt type behandeling maakt.
Plasmaferese is een procedure die tot doel heeft het bloed te filteren door de stoffen die in het plasma aanwezig zijn te verwijderen en terug te keren naar het lichaamsplasma zonder de stoffen die de ziekte veroorzaken of continuïteit geven. Deze behandeling gebeurt in een machine, vergelijkbaar met hemodialyse, waarbij het bloed van de patiënt wordt onttrokken en het plasma wordt gescheiden. Het plasma ondergaat een filtratieproces, waarbij de aanwezige stoffen worden verwijderd en het plasma vrij van stoffen wordt teruggevoerd naar het lichaam.
Deze procedure filtert echter alle aanwezige stoffen in het plasma, zowel gunstig als slecht. Daarom wordt hetzelfde volume nuttige stoffen dat wordt verwijderd vervangen door het gebruik van een nieuwe plasmazak die wordt geleverd door de bloedbank van het ziekenhuis, waardoor complicaties voor de persoon worden vermeden.
Plasmaferese wordt uitgevoerd door middel van een katheter die op de halsader of de heup wordt geplaatst en elke sessie duurt gemiddeld 2 uur, in staat om dagelijks of op andere dagen te worden gedaan, afhankelijk van de oriëntatie van de arts. Afhankelijk van de ziekte die wordt behandeld, kan de arts meer of minder sessies aanbevelen en zijn meestal 7 sessies aangewezen.
Hoewel plasmaferese een zeer effectief type behandeling is, is het belangrijk dat de persoon doorgaat met het maken van de medische behandeling die is aangegeven door de arts, omdat hiermee de productie van de stoffen die verband houden met de ziekte niet wordt voorkomen. Dat wil zeggen, in het geval van auto-immuunziekten is plasmaferese bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de verwijdering van auto-antilichamen, waarbij grotere schade aan het organisme wordt voorkomen, maar de productie van deze antilichamen is niet verlamd en de persoon moet immunosuppressieve geneesmiddelen van volgens het advies van uw arts.
Mogelijke complicaties
Plasmaferese is een veilige procedure, maar net als bij elke andere invasieve procedure, heeft het risico's, zoals het optreden van hematoom of infectie op de plaats van veneuze toegang, en het is belangrijk dat het wordt gedaan door een getrainde professional en dat het de hygiënische omstandigheden respecteert voor patiëntveiligheid. Bovendien kunnen door het verwijderen van de stollingsfactoren die in het plasma aanwezig zijn, er grotere risico's op bloedingen zijn, die kunnen worden vermeden door de verse plasmababy te gebruiken.
Het is ook mogelijk om transfusiereacties te hebben, zoals de allergische reactie op eiwitten die aanwezig zijn in het plasma dat is getransfundeerd.
Waar is het voor
Plasmaferese is een type behandeling dat door de arts kan worden geïndiceerd bij de behandeling van auto-immuunziekten, zoals Lupus en Myasthenia Gravis, omdat in deze gevallen er een grote productie van antilichamen is die tegen het lichaam zelf werken, resulterend in het begin en de progressie van de ziekte. ziekte.
Bovendien kan deze procedure worden geïndiceerd bij de behandeling van multipel myeloom, Waldenströms Macroglobulinemie, Guillain-Barré-syndroom, multiple sclerose en trombotische trombocytopenische purpura, waarbij overmatig antilichaam het coagulatieproces kan verstoren. Meer informatie over PTT.
