Polymyositis is een zeldzame, chronische en degeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door een progressieve ontsteking van de spieren, die pijn, zwakte en moeite veroorzaakt bij het uitvoeren van bewegingen. Ontsteking treedt meestal op in spieren die verband houden met de romp, dat wil zeggen, er kan sprake zijn van betrokkenheid van de nek, heup, rug, dijen en schouders, bijvoorbeeld.
De belangrijkste oorzaak van polymyositis zijn auto-immuunziekten, waarbij het immuunsysteem het lichaam zelf begint aan te vallen, zoals reumatoïde artritis, lupus, sclerodermie en het Sjogren-syndroom. Deze ziekte komt vaker voor bij vrouwen en treedt meestal op tussen de leeftijd van 30 en 60 jaar, met het zeldzame voorkomen van polymyositis bij kinderen.
De eerste diagnose wordt gesteld aan de hand van de beoordeling van de symptomen en de familiegeschiedenis van de persoon en de behandeling omvat meestal het gebruik van immunosuppressiva en fysiotherapie.
Belangrijkste symptomen
De belangrijkste symptomen van polymyositis zijn gerelateerd aan ontsteking van de spieren en zijn:
- Gewrichtspijn;
- Spierpijn;
- Spierzwakte;
- vermoeidheid;
- Moeite met het uitvoeren van eenvoudige bewegingen, zoals tillen vanuit een stoel of het plaatsen van de arm boven het hoofd;
- Gewichtsverlies;
- koorts;
- Verandering in kleur van de vingertoppen, bekend als het fenomeen of de ziekte van Raynaud.
Sommige mensen met polymyositis kunnen last hebben van de slokdarm of de longen, wat leidt tot respectievelijk moeite met slikken en ademhalen.
Ontsteking treedt meestal op aan beide zijden van het lichaam en kan, indien onbehandeld, atrofie van de spieren veroorzaken. Daarom is het bij het identificeren van een van de symptomen belangrijk om naar de arts te gaan zodat de diagnose kan worden gesteld en de behandeling kan worden gestart.
Polymyositis en dermatomyositis
Net als polymyositis is dermatomyositis ook een inflammatoire myopathie, dat wil zeggen een chronische degeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door ontsteking van de spieren. Behalve spierbeschadiging veroorzaakt dermatomyositis huidlaesies, zoals rode vlekken op de huid, vooral in de gewrichten van de vingers en de knieën, naast zwelling en roodheid rond de ogen. Meer informatie over dermatomyositis.
Hoe te diagnosticeren
De diagnose wordt gesteld aan de hand van de familiegeschiedenis en de symptomen die door de persoon worden gepresenteerd. Ter bevestiging kan de diagnose worden gevraagd door de arts die een spierbiopsie uitvoert of een onderzoek dat in staat is om de activiteit van de spier te beoordelen op basis van elektrische stromen, elektromyografie. Meer informatie over elektromyografie en wanneer dit nodig is.
Bovendien kunnen biochemische tests worden uitgevoerd die ook in staat zijn om de spierfunctie te evalueren, zoals myoglobine en creatinefosfokinase of CPK. Begrijp hoe het CPK-examen is gedaan.
Hoe is de behandeling gedaan?
De behandeling van polymyositis heeft tot doel de symptomen te verlichten, aangezien deze chronische degeneratieve ziekte geen genezing kent. Daarom kan de arts het gebruik van corticosteroïdgeneesmiddelen, zoals prednison, aanbevelen om pijn te verzachten en spierontsteking te verminderen, evenals immunosuppressiva, zoals Methotrexaat en Cyclophosphamide, bijvoorbeeld om de immuunrespons te verminderen tegen het organisme zelf.
Daarnaast wordt aanbevolen om fysiotherapie uit te voeren om de bewegingen te herstellen en spieratrofie te voorkomen, omdat bij polymositus de spieren zwak worden, waardoor het moeilijk wordt om eenvoudige bewegingen uit te voeren, zoals het plaatsen van de hand op het hoofd.
Als er een compromis is in de slokdarmspieren, waardoor slikproblemen ontstaan, kan het ook raadzaam zijn om naar een spraakpatholoog te gaan.
