Het mondbeademsyndroom ontstaat wanneer de ademhaling door de neus grotendeels wordt vervangen door mondademhaling. Deze verandering kan optreden als gevolg van een probleem met het ademhalingskanaal, zoals afwijkend neustussenschot, poliepen of luchtwegobstructie, of een onjuiste houding die zonder een specifieke oorzaak is ontwikkeld.
Hoewel ademhalen door de mond het leven niet in gevaar brengt, omdat het de lucht in de longen laat blijven, kan deze gewoonte door de jaren heen kleine veranderingen in de anatomie van het gezicht veroorzaken, vooral bij het positioneren van de tong, lippen en hoofd. Bovendien is er nog steeds een groter risico op infecties zoals verkoudheid, griep of sinusitis, omdat de neus niet langer de geïnspireerde lucht filtert.
Op deze manier moet het mondademingssyndroom zo vroeg mogelijk worden geïdentificeerd, vooral bij kinderen, zodat de gewoonte wordt verbroken en er geen gezichtsveranderingen optreden.
Hoe het syndroom te identificeren
Een persoon met het syndroom van monddrainers kan meestal worden geïdentificeerd aan de hand van enkele tekenen of symptomen zoals:
- Lippen vaak uit elkaar;
- Overmatige ophoping van speeksel;
- Droge en aanhoudende hoest;
- Droge mond en slechte adem;
- Smal, langwerpig gezicht.
Daarnaast is het ook gebruikelijk dat de persoon die last heeft van het mond-adem-syndroom, vele pauzes tijdens het eten neemt om te ademen.
Bij kinderen kunnen andere tekenen van alarm verschijnen, zoals langzamere groei dan normaal, constante prikkelbaarheid, problemen bij het concentreren op school en moeite met slapen 's nachts.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Er is geen test of onderzoek om het mondademingssyndroom te diagnosticeren, dus het is erg belangrijk om een otolaryngoloog of kinderarts te raadplegen in het geval het kind de symptomen beoordeelt en het probleem identificeert. In sommige gevallen kan de arts verschillende vragen stellen over slaappatroon of frequentie van infecties om de oorzaak te achterhalen.
In andere gevallen kan het syndroom alleen worden ontdekt wanneer de Otino een verandering in de luchtwegen identificeert die voorkomt dat de persoon normaal ademt, bijvoorbeeld.
Wat kan het syndroom veroorzaken
Het mondbeademsyndroom wordt meestal veroorzaakt door een obstructie in de luchtwegen die de doorgang van lucht belemmert. Enkele voorbeelden zijn:
- Amandelen en adenoïden groter dan normaal;
- Afwijking van het neustussenschot;
- Neuspoliepen;
- Tumoren.
Bovendien hebben mensen met veranderingen in de vorm van de neus of kaak ook meer kans om door de mond te ademen en dit type syndroom te ontwikkelen.
In andere gevallen kan het syndroom ontstaan door alleen de gewoonte om door de mond te ademen, wat vaker voorkomt bij mensen die lijden aan overmatige stress of angst, en het is niet nodig om een ademhalingsprobleem te hebben.
Hoe is de behandeling gedaan?
Om het mondbeademsyndroom te behandelen, moet de oorzaak ervan worden weggenomen. Dus als het een griep, verkoudheid of allergie is, kan de arts antihistaminica of nasale decongestiva voorschrijven om de doorgang van lucht door de neus te verbeteren.
Als het syndroom echter wordt veroorzaakt door veranderingen in de luchtwegen, zoals afwijkend septum of gezwollen amandelen, kan een operatie nodig zijn om het probleem te verhelpen en lucht door de neus laten terugvloeien.
In gevallen waarin de persoon door een gewoonte door de mond ademt, moet worden vastgesteld of deze gewoonte wordt veroorzaakt door stress of angst, en of het wordt aanbevolen om een psycholoog te raadplegen of deel te nemen aan ontspannende activiteiten zoals yoga, de spanning terwijl het helpt om de ademhaling te trainen.
