Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is palliatieve zorg een zorg, gemaakt voor de persoon die lijdt aan een ernstige of ongeneeslijke ziekte, en ook hun familie, met het doel om hun lijden te verlichten, zijn en kwaliteit van leven.
De soorten zorg die hierbij betrokken kunnen zijn, zijn:
- Identificeer en behandel fysieke symptomen die ongemakkelijk kunnen zijn, zoals pijn, kortademigheid, braken, zwakte of slapeloosheid, bijvoorbeeld;
- Identificeer en zorg voor negatieve psychologische gevoelens of symptomen, zoals leed of verdriet;
- Observeren en ondersteunen bij het beheer van conflicten of sociale problemen, die de zorg kunnen schaden, zoals gebrek aan zorg;
- Herkennen en ondersteunen van spirituele kwesties , zoals het aanbieden van religieuze hulp of begeleiding met betrekking tot de betekenis van leven en dood.
Al deze zorg kan niet alleen door de arts worden aangeboden, en er moet een team zijn dat bestaat uit artsen, verpleegsters, psychologen, maatschappelijk werkers en andere professionals zoals fysiotherapeuten, ergotherapeuten, voedingsdeskundigen en een kapelaan of een andere spirituele vertegenwoordiger.
In Brazilië wordt palliatieve zorg al door veel ziekenhuizen aangeboden, vooral die met oncologische diensten, maar er is nog steeds een groot gebrek aan professionals en teams die zich inzetten voor de implementatie, aangezien idealiter er teams beschikbaar moeten zijn voor de zorg. in het algemeen ziekenhuizen, polikliniekbezoeken en zelfs thuis.
Wie heeft palliatieve zorg nodig
Palliatieve zorg is gericht op alle mensen die lijden aan een levensbedreigende aandoening die na verloop van tijd verergert en ook bekend staat als terminale ziekte. Het is dus niet waar dat deze zorg wordt gedaan wanneer er niet langer "niets te doen" is, omdat het toch essentiële zorg kan worden geboden voor het welzijn en de kwaliteit van het leven van de persoon, ongeacht hun levensduur.
Enkele voorbeelden van situaties waarin palliatieve zorg van toepassing is, of het nu volwassenen, ouderen of kinderen zijn, zijn:
- kanker;
- Neurologische degeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer, Parkinson, multiple sclerose of amyotrofische laterale sclerose;
- Andere chronische degeneratieve ziekten, zoals ernstige artritis;
- Ziekten die leiden tot orgaanfalen, zoals chronische nierziekte, terminale hartziekte, pneumopathieën, leverziekte, onder andere;
- Geavanceerde aids;
- Andere levensbedreigende situaties, zoals ernstig hoofdtrauma, onomkeerbaar coma, genetische ziekten of ongeneeslijke aangeboren aandoeningen.
Palliatieve zorg dient ook om de families van mensen die aan deze ziekten lijden te verzorgen en te ondersteunen, door ondersteuning te bieden met betrekking tot hoe de zorg zou moeten zijn, sociale problemen en beter verdriet op te lossen, voor situaties zoals toewijding aan de zorg voor iemand of het omgaan met de mogelijkheid om een geliefde te verliezen is moeilijk en kan veel leed in het gezin veroorzaken.
Wat is het verschil tussen palliatieve zorg en euthanasie?
Terwijl euthanasie voorstelt om te anticiperen op de dood, ondersteunt palliatieve zorg deze praktijk niet, wat illegaal is in Brazilië. Ze willen echter ook de dood niet uitstellen, maar eerder stellen ze voor om de ongeneeslijke ziekte zijn natuurlijke weg te laten volgen, en daarvoor biedt het alle steun zodat elk lijden wordt vermeden en behandeld, waardoor een waardig levenseinde wordt gegenereerd. Begrijp de verschillen tussen euthanasie, orthanasie en dysthanasie.
Dus, ondanks het niet goedkeuren van euthanasie, ondersteunt palliatieve zorg niet de praktijk van behandelingen die als nutteloos worden beschouwd, dat wil zeggen, die alleen van plan zijn om het leven van de persoon te verlengen, maar die het niet zullen genezen, waardoor pijn en invasie van de privacy.
Hoe palliatieve zorg te ontvangen
Palliatieve zorg wordt echter aangegeven door de arts. Om er zeker van te zijn dat ze klaar zijn als het zover is, is het belangrijk om te praten met het medische personeel dat de patiënt vergezelt en hun interesse te tonen in dit soort zorg. Daarom is een duidelijke en openhartige communicatie tussen de patiënt, het gezin en de artsen over de diagnose en de behandelingsmogelijkheden van elke ziekte van groot belang om deze problemen te definiëren.
Er zijn manieren om deze wensen te documenteren aan de hand van documenten genaamd "Advance Directives", die de persoon in staat stellen om hun artsen te vertellen over de gezondheidszorg die ze willen, of die ze niet willen ontvangen, als ze om welke reden dan ook niet in staat om wensen met betrekking tot behandeling kenbaar te maken.
Zo bepaalt de Federale Raad voor Geneeskunde dat de registratie van de wilsverklaring van de wil kan worden gedaan door de arts die de patiënt vergezelt, in zijn medisch dossier of in het medisch dossier, zolang dit uitdrukkelijk is toegestaan en er geen getuigen of handtekeningen vereist zijn, door zijn beroep, heeft het openbare vertrouwen en zijn daden hebben juridische en juridische gevolgen.
Het is ook mogelijk om in een notariskantoor een document te schrijven en te registreren, een Living Will genaamd, waarin de persoon deze wensen kan aangeven, bijvoorbeeld met de wens om niet te worden onderworpen aan procedures zoals ademhalingsapparatuur, doorvoer door buizen of doorgang door een cardiopulmonale reanimatieprocedure, bijvoorbeeld. In dit document kunt u ook een vertrouwde persoon aangeven om beslissingen te nemen over de loop van de behandeling wanneer u uw keuzes niet meer kunt maken.
