Chronische myeloïde leukemie is een zeldzame vorm van niet-erfelijke bloedkanker die ontstaat door een verandering in de genen van bloedcellen, waardoor deze sneller delen dan normale cellen.
Behandeling kan worden uitgevoerd met medicijnen, beenmergtransplantaties, chemotherapie of door biologische therapieën, afhankelijk van de ernst van het probleem of de persoon die wordt behandeld.
Wat zijn de symptomen
Tekenen en symptomen die kunnen optreden bij mensen met acute myeloïde leukemie zijn:
- Frequent bloeden;
- vermoeidheid;
- koorts;
- Gewichtsverlies zonder duidelijke oorzaak;
- Verlies van eetlust;
- Pijn onder de ribben, aan de linkerkant;
- bleekheid;
- Overmatig zweten 's nachts.
Deze ziekte onthult niet direct duidelijke verschijnselen en symptomen in een vroeg stadium en dus is het mogelijk om maanden of zelfs jaren met deze ziekte te leven zonder dat de persoon het merkt.
Mogelijke oorzaken
Menselijke cellen bevatten 23 paren chromosomen, die DNA bevatten met genen die tussenbeide komen in de controle van lichaamscellen. Bij mensen met chronische myeloïde leukemie, in bloedcellen, verandert een gedeelte van chromosoom 9 met chromosoom 22, waardoor een zeer kort chromosoom 22 ontstaat, het Philadelphia-chromosoom en een zeer lang chromosoom 9.
Dit Philadelphia-chromosoom creëert vervolgens een nieuw gen en de genen op chromosoom 9 en 22 creëren vervolgens een nieuw gen, BCR-ABL genaamd, dat instructies bevat die aangeven dat deze nieuwe abnormale cel een grote hoeveelheid van een eiwit produceert dat tyrosinekinase wordt genoemd, wat leidt tot de vorming van kanker door meerdere bloedcellen ongecontroleerd te laten groeien, waardoor het beenmerg wordt beschadigd.
Wat zijn de risicofactoren
Factoren die het risico op het ontwikkelen van chronische myeloïde leukemie kunnen verhogen, zijn ouder zijn, mannelijk zijn en blootstelling aan straling, zoals bestralingstherapie voor de behandeling van bepaalde soorten kanker.
Wat is de diagnose
Over het algemeen wordt, wanneer deze ziekte wordt vermoed, of wanneer bepaalde kenmerkende symptomen optreden, een diagnose gesteld die bestaat uit een lichamelijk onderzoek, zoals een onderzoek van vitale functies en bloeddruk, palpatie van de lymfeklieren, milt en buik, om een mogelijke afwijking te detecteren.
Daarnaast is het ook normaal dat de arts bloedonderzoeken voorschrijft, een biopsie van een beenmergmonster, dat meestal wordt verwijderd uit het heupbot, en ook meer gespecialiseerde tests uitvoert, zoals fluorescentie in situ hybridisatieanalyse en Polymerase-kettingreactieanalyse, die bloed- of beenmergmonsters analyseert op de aanwezigheid van het Philadelphia-chromosoom of het BCR-ABL-gen.
Hoe is de behandeling gedaan?
Het doel van de behandeling van deze ziekte is het elimineren van bloedcellen die het abnormale gen bevatten, dat de productie van een groot aantal abnormale bloedcellen veroorzaakt. Voor sommige mensen is het niet mogelijk om alle zieke cellen te verwijderen, maar de behandeling kan helpen bij de remissie van de ziekte.
1. Medicijnen
Medicijnen die de werking van tyrosinekinase blokkeren, zoals Imatinib, Dasatinib, Nilotinib, Bosutinib of Ponatinib, die meestal de eerste behandeling zijn voor mensen met deze ziekte, kunnen worden gebruikt.
De bijwerkingen die kunnen worden veroorzaakt door deze medicijnen zijn zwelling in de huid, misselijkheid, spierkrampen, vermoeidheid, diarree en huidreacties.
2. Beenmergtransplantatie
Beenmergtransplantatie is de enige vorm van behandeling die een definitieve genezing van chronische myeloïde leukemie garandeert. Deze methode wordt echter alleen gebruikt bij mensen die niet reageren op andere behandelingen omdat deze techniek risico's met zich meebrengt en tot ernstige complicaties kan leiden.
3. Chemotherapie
Chemotherapie is ook een veel gebruikte behandeling in gevallen van chronische myeloïde leukemie en de bijwerkingen hangen af van het type geneesmiddel dat wordt gebruikt in de behandeling. Ken de verschillende soorten chemotherapie en hoe het wordt gedaan.
4. Interferonbehandeling
Biologische therapieën gebruiken het immuunsysteem van het lichaam om kanker te helpen bestrijden door een eiwit te gebruiken dat interferon wordt genoemd en dat de groei van tumorcellen helpt verminderen. Deze techniek kan worden gebruikt in gevallen waarin andere behandelingen niet werken of bij mensen die geen andere geneesmiddelen kunnen nemen, zoals zwangere vrouwen.
De meest voorkomende bijwerkingen van deze behandeling zijn vermoeidheid, koorts, griepachtige symptomen en gewichtsverlies.