Intellectueel tekort komt overeen met de vertraging in de cognitieve ontwikkeling van sommige kinderen die kunnen worden waargenomen door leerproblemen, weinig interactie met andere mensen en het onvermogen om eenvoudige en adequate activiteiten voor hun leeftijd uit te voeren.
Intellectuele beperking, ook ID genoemd, is een ontwikkelingsstoornis die ongeveer 2 tot 3 procent van de kinderen treft en die kan optreden als gevolg van verschillende situaties, van complicaties tijdens de zwangerschap of bevalling tot genetische veranderingen zoals het syndroom van Down en het X-Fragile Syndroom, bijvoorbeeld. Ontdek wat de kenmerken zijn van X-fragiel syndroom.
Deze stoornis kan worden waargenomen door de ouders of de leraar op school, maar de behandeling moet worden uitgevoerd door een multidisciplinair team met als doel alle cognitieve functies te stimuleren, waarbij het leerproces en de relatie met andere mensen worden bevorderd. Het is dus belangrijk dat het kind een directe en voortdurende follow-up heeft van bijvoorbeeld de kinderarts, logopedist, pedagoog en psychotherapeut.
Hoe te identificeren
Het is mogelijk om de intellectuele tekortkoming te identificeren door dagelijks het gedrag van het kind te observeren. Gewoonlijk vertoont het niet hetzelfde gedrag als andere kinderen van dezelfde leeftijd, het is altijd noodzakelijk voor een volwassene of een ouder kind om bijvoorbeeld te helpen bij het uitvoeren van een bepaalde actie.
Meestal hebben kinderen met een verstandelijke beperking:
- Moeilijkheden met leren en begrijpen;
- Moeilijkheden om zich aan te passen aan elke omgeving;
- Gebrek aan interesse in dagelijkse activiteiten;
- Isolatie van familie, collega's of leraar, bijvoorbeeld;
- Moeilijkheden van coördinatie en concentratie.
Bovendien is het mogelijk dat het kind veranderingen in eetlust, overmatige angst vertoont en niet in staat is om activiteiten uit te voeren die hij eerder had.
Voornaamste oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van een verstandelijke beperking zijn genetische aandoeningen zoals het syndroom van Down, X-fragiel, Prader-Willi, Angelman en Williams, bijvoorbeeld. Al deze syndromen gebeuren als gevolg van mutaties in het DNA en kunnen onder andere leiden tot een intellectuele tekortkoming. Andere oorzaken van een verstandelijke beperking zijn:
- Prenatale complicaties, zoals zwangerschap, zwangerschapsdiabetes, drugsgebruik, roken, alcoholisme, drugsgebruik en infecties, zoals syfilis, rubella en toxoplasmose;
- Perinatale complicaties die optreden vanaf het begin van de bevalling tot de eerste maand van het leven van de baby, zoals verminderde zuurstoftoevoer naar de hersenen, ondervoeding, prematuriteit, laag geboortegewicht en ernstige pasgeboren geelzucht;
- Ondervoeding en ernstige uitdroging, wat kan gebeuren tot het einde van de adolescentie en kan leiden tot een verstandelijke beperking;
- Vergiftiging of bedwelming door drugs of zware metalen;
- Infecties tijdens de kindertijd die kunnen leiden tot neuronale stoornissen, afnemende cognitieve vaardigheden, zoals meningitis, bijvoorbeeld;
- Situaties die de toevoer van zuurstof naar de hersenen verminderen, wat kan leiden tot een verstandelijke beperking. Ken de belangrijkste oorzaken van hypoxie in de hersenen.
Naast deze oorzaken kan een verstandelijke beperking optreden in aangeboren stofwisselingsfouten, die genetische veranderingen zijn die kunnen optreden in het metabolisme van het kind en kunnen leiden tot de ontwikkeling van bepaalde ziekten, zoals aangeboren hypothyreoïdie en fenylketonurie. Begrijp beter wat fenylketonurie is.
Dingen om te doen
Als een diagnose van een verstandelijke beperking wordt gesteld, is het belangrijk dat de cognitieve en intellectuele capaciteiten van het kind vaak worden gestimuleerd en dat een multiprofessioneel team belangrijk is.
Op school is het bijvoorbeeld belangrijk dat leerkrachten de behoefte van de leerling aan moeilijkheden begrijpen en een specifiek leerplan voor het kind ontwikkelen. Daarnaast is het belangrijk om het geïntegreerd te houden en uw contact en interactie met anderen te stimuleren, bijvoorbeeld door middel van bordspellen, puzzels en mime. Deze activiteit, naast het bevorderen van sociaal contact, stelt het kind in staat om meer gefocust te worden, waardoor hij een beetje sneller leert.
Het is ook belangrijk dat de leraar het leertempo van het kind respecteert en zo nodig terugkeert naar eenvoudigere onderwerpen of activiteiten. Tijdens het proces van het stimuleren van leren, is het interessant dat de leraar identificeert hoe het kind de informatie en inhoud het beste assimileert, bijvoorbeeld door visuele of auditieve stimuli, en dan is het mogelijk om een opleidingsplan op te stellen op basis van de beste reactie van het kind.
