Mormo-ziekte, vaak voorkomend bij dieren zoals paarden, muilezels en ezels, kan mensen besmetten, waardoor ademhalingsproblemen, pijn op de borst, pneumonie, pleurale effusie en wonden op de huid en slijmvliezen ontstaan.
De mens kan worden geïnfecteerd met B. mallei, die de ziekte veroorzaakt, door inademing of contact met de afscheidingen van een besmet dier, dat bijvoorbeeld aanwezig kan zijn in de drinkfontein, het harnas en het gereedschap van het dier.
Behandeling voor de ziekte van Mormo
De behandeling voor kwade droes, ook bekend als Lamparão, wordt gedaan met ziekenhuisopname met het gebruik van een combinatie van antibiotica voor een paar dagen. Tijdens ziekenhuisopname moeten bloedtesten en röntgenfoto's worden uitgevoerd om de evolutie van de ziekte te observeren en specifieke behandelingen aan te nemen voor organen die mogelijk worden beïnvloed.
Afhankelijk van de toestand waarin de patiënt in het ziekenhuis aankomt, kan het nodig zijn om zuurstof door een masker te voeren of het te laten ademen met behulp van apparatuur.
Complicaties van kwade droes
Complicaties van kwade droes kunnen optreden wanneer de behandeling niet wordt uitgevoerd zodra de symptomen verschijnen en ernstig kunnen zijn met longbetrokkenheid en verspreiding van de bacteriën door het bloed, waardoor bloedvergiftiging ontstaat. In dit geval kunnen er koorts, rillingen, spierpijn, pijn op de borst en moeite met ademhalen zijn, en tekenen van lever- en andere orgaanbetrokkenheid zoals geel worden van de huid en ogen, buikpijn en tachycardie, en meervoudig orgaanfalen en overlijden.
Symptomen van mormoonse ziekte
Aanvankelijk kunnen de symptomen van de ziekte van Mormo bij mensen niet-specifiek zijn en misselijkheid, duizeligheid, spierpijn, ernstige hoofdpijn en verlies van eetlust veroorzaken totdat ze zich voordoen:
- Nachtelijk zweten, algemene malaise;
- Afgerond wonden van ongeveer 1 cm in de huid of slijmvliezen, die in eerste instantie lijkt op een blaar, maar dat geleidelijk een zweer wordt;
- Het gezicht, met name de neus, kan opgezwollen raken, waardoor het moeilijk wordt om lucht door te laten;
- Neusafscheiding met pus;
- Pijnlijke lymfeklieren, anus;
- Gastro-intestinale tekenen zoals ernstige diarree.
Longen, lever en milt worden meestal aangetast, maar de bacteriën kunnen elk orgaan en zelfs de spieren aantasten.
De incubatietijd kan 14 dagen bedragen, maar meestal verschijnen de symptomen binnen 5 dagen, hoewel chronische gevallen maanden kunnen duren om zich te manifesteren.
Diagnose van glandulaire ziekte bij mensen kan worden gemaakt door B. mallei te kweken in laesies, bloedonderzoek of PCR. De maleïne-test, ondanks dat deze is geïndiceerd voor dieren, wordt niet bij mensen gebruikt. De röntgenfoto van de long is geïndiceerd om de beschadiging van dit orgaan te evalueren, maar het dient niet om de diagnose van de ziekte van de mormor te bevestigen.
Hoe Mormon-ziekte te voorkomen
Voor de preventie van de ziekte van Mormo wordt het aanbevolen om handschoenen en laarzen te dragen bij het omgaan met dieren die mogelijk besmet zijn omdat er geen vaccin beschikbaar is. De zichtbare symptomen die helpen bij het identificeren van de ziekte bij de dieren zijn nasale afscheiding, koorts en wonden door het lichaam van het dier, maar een bloedtest kan bevestigen dat het dier is besmet en moet worden geslacht.
Overdracht van de ene persoon naar de andere is zeldzaam en er is geen behoefte aan isolatie, hoewel ziekenhuisbezoeken beperkt zijn om rust en herstel van de patiënt mogelijk te maken. Seksueel contact en borstvoeding mogen niet worden aangemoedigd tijdens de levensduur van de ziekte.
Mormonziekte kan chronisch zijn
De ziekte van Mormo kan chronisch zijn, wat een mildere vorm van de ziekte is, in welk geval de symptomen mild zijn, griepachtig, en zweren kunnen verschijnen op de huid verspreid door het lichaam, die van tijd tot tijd ontstaat, met gewichtsverlies en gezwollen en pijnlijke tandvlees. Er zijn berichten dat de ziekte ongeveer 25 jaar kan duren.
Wanneer de symptomen plotseling verschijnen en zeer intens zijn, wordt de ziekte van de mormor geclassificeerd als acuut en ernstig, en is onmiddellijke medische aandacht vereist omdat deze mogelijk fataal is.
