Claustrofobie is een psychische stoornis die wordt gekenmerkt door het onvermogen van een persoon om te veel tijd binnenshuis door te brengen of met weinig luchtcirculatie, zoals in liften, overvolle treinen of gesloten ruimtes, wat kan leiden tot het ontstaan van andere psychische stoornissen zoals agorafobie, bijvoorbeeld. Meer informatie over agorafobie.
Deze fobie kan leiden tot symptomen zoals kortademigheid, droge mond, verhoogde hartslag en angst, die kunnen voorkomen bij kinderen, jongeren, volwassenen of ouderen zonder onderscheid van sociale klasse en moeten worden behandeld met bemiddeling en psychotherapiesessies.
Symptomen van claustrofobie
De claustrofobie wordt voornamelijk gekenmerkt door het gevoel van angst, angst en angst wanneer de persoon zich in een gesloten of ongemakkelijke omgeving bevindt of zelfs wanneer hij zich in een dergelijke situatie verbeeldt. De belangrijkste van claustrofobie zijn:
- zweten;
- tachycardie;
- Droge mond;
- Angst en angst.
De persoon gelooft dat de wanden bewegen, het plafond omlaag gaat en de ruimte bijvoorbeeld afneemt, waardoor het uiterlijk van de symptomen wordt gestimuleerd. Symptomen van claustrofobie kunnen ook leiden tot overmatige en constante angstgerelateerde bezorgdheid, en deze fobie kan zich ontwikkelen tot gegeneraliseerde angststoornis. Zie alles over gegeneraliseerde angststoornis.
Behandeling voor claustrofobie
De behandeling voor claustrofobie kan worden gedaan door psychotherapiesessies die soms kunnen worden geassocieerd met het gebruik van antidepressiva en antidepressiva die kunnen helpen fobiesymptomen en het risico op het ontwikkelen van depressies te verminderen, omdat het gebruikelijk is dat deze personen isoleren van de wereld op plaatsen die ze veilig vinden als de kamer zelf.
Behandeling is tijdrovend, maar het behaalt goede resultaten en daarom heeft claustrofobie controle, die alleen wordt bereikt als de behandeling correct wordt gevolgd. Psychotherapie-sessies zijn van fundamenteel belang, omdat ze erop gericht zijn de persoon direct of indirect bloot te stellen aan situaties waarin ze zich bang, angstig en verdrietig voelen, waardoor ze in deze situaties worden geconfronteerd met angst en zich beter voelen.
