Cleo-craniale dysplasie is een zeer zeldzame genetische aandoening waarbij er een vertraging is in de ontwikkeling van schedelbotten en de schouderregio van het kind.
De belangrijkste kenmerken van dit type dysplasie zijn:
- Vertraging in de sluiting van de molleiras in de baby;
- Kin en voorhoofd steken vooruit;
- Zeer brede neus;
- Kortere of afwezige sleutelbeenderen;
- Smalle schouders en zeer flexibel;
- Late groei van tanden.
Bovendien kan de ziekte ook de wervelkolom beïnvloeden en, in dergelijke gevallen, andere problemen zoals scoliose en korte gestalte, bijvoorbeeld.
Wie kan deze ziekte hebben
Cleo-craniale dysplasie komt vaker voor bij kinderen waarbij een of beide ouders de ziekte hebben, omdat het door een genetische aandoening wordt veroorzaakt, cleo-craniale dysplasie kan ook voorkomen bij kinderen van mensen die de ziekte niet hebben vanwege een mutatie genetica.
Deze ziekte is echter zeer zeldzaam en komt slechts één geval voor bij elke 1 miljoen geboorten wereldwijd.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose van cleidocraniale dysplasie wordt meestal door de kinderarts gesteld nadat de kenmerken van de ziekte zijn waargenomen. Daarom kan het nodig zijn om diagnostische tests, zoals röntgenfoto's, te laten uitvoeren om bijvoorbeeld veranderingen in de botten in de schedel of de borst te bevestigen.
Hoe is de behandeling gedaan?
In veel gevallen is het niet nodig om enige vorm van behandeling te maken om de veranderingen veroorzaakt door de cleidocraniale dysplasie te corrigeren, omdat deze de ontwikkeling van het kind niet belemmeren noch voorkomen dat het een goede kwaliteit van leven heeft.
Echter, in gevallen van grotere misvorming, is het gebruikelijk dat de arts aanbeveelt om tandartspraktijken uit te voeren om een kunstgebit te plaatsen of tanden te verwijderen, de structuur van de boa en de natuurlijke ontwikkeling ervan aan te passen.
Daarnaast is het tijdens de ontwikkeling van het kind belangrijk om regelmatige bezoeken te hebben aan de kinderarts en een orthopedist om te beoordelen of er nieuwe complicaties optreden die moeten worden aangepakt om de kwaliteit van leven van het kind te verbeteren.
