Wat is een lage blaas, symptomen en behandelingen

De lagere blaas treedt op wanneer de bekkenbodemspieren en ligamenten de blaas niet op zijn plaats kunnen houden, zodat deze uit zijn normale positie glijdt en gemakkelijk door de vagina kan worden aangeraakt.

Dit kan cystocele, blaasverzakking, lage blaas of gevallen blaas worden genoemd en komt vaker voor bij vrouwen ouder dan 40 jaar die zwanger zijn geworden. De vrouw kan alleen de doorzakkende blaas hebben, maar de baarmoeder, urethra en rectum kunnen ook tegelijkertijd vallen.

Behandeling voor lage blaas kan worden gedaan met veranderingen in levensstijl, gewichtsverlies, stoppen met roken, constipatie, fysiotherapie, bekken oefeningen, aangegeven door de fysiotherapeut, of door een operatie in de meest ernstige gevallen, wanneer de blaas de ingang van de vagina of door de vagina bereikt.

Hoe te weten of de blaas laag is

Tekenen en symptomen die aangeven dat de blaas gevallen is, zijn:

• Knobbeltje in de vagina, dat met het blote oog kan worden gezien of met de vingers kan worden gevoeld tijdens de vaginale aanraking;
• Gevoel van gewicht in de blaas;
• Pijn of ongemak in het bekkengebied;
• Zwakte of slapheid van de perineumspieren en ligamenten;
• Onbedoeld urineverlies kan optreden;
• Moeite met het plassen tijdens de eerste paar seconden van urineren;
• Urgentie en verhoging van de frequentie van de urine;
• Pijn en irritatie in de vagina tijdens seksueel contact;
• In het geval van prolaps ook van het rectum, kan er een formatie van een 'zak' in de buurt van de anus zijn die pijn, ongemak en moeilijkheden veroorzaakt om de ontlasting te elimineren.

De gynaecoloog is de meest geschikte arts om de diagnose te stellen en de behandeling van gevallen van lage blaas aan te geven, maar de behandeling kan ook worden aangestuurd door de fysiotherapeut.

Laag blaasonderzoek

De examens die de gynaecoloog kan vragen voor de evaluatie van de gevallen blaas zijn:

• Evaluatie van bekken spierkracht;
• Transvaginale echografie: om de spieren van het peri-anale gebied te evalueren en te evalueren of er enige verandering is in de baarmoeder, lediging van de blaas of urethra;
• Urodynamische onderzoeken: om te beoordelen of de blaas de urine kan vasthouden en elimineren;
• Magnetische resonantie: voor een betere visualisatie van alle structuren van het bekkengebied.
• Cystourethroscopie: om de urethra en de blaas te zien, bij vrouwen die acuut zijn, urinaire frequentie, blaaspijn of bloed in de urine.

Blaasdruppel komt het meest voor tijdens of na de menopauze, na de zwangerschap, in geval van obstipatie, na een operatie om zich terug te trekken uit de baarmoeder, in geval van overgewicht of obesitas, na de leeftijd van 50, en in vrouwen die roken.

Een andere situatie die de uitzakking van de blaas begunstigt, zijn banen die fysieke inspanning vereisen, zoals huishoudelijk werk of waar het nodig is om zware voorwerpen vast te houden of te dragen. Om te voorkomen dat de blaas opnieuw valt, moeten al deze factoren worden vermeden.

Behandelingen voor lage blaas

De behandeling varieert afhankelijk van de mate van cystocele die de vrouw heeft:

1. Oefeningen voor lage blaas

Kegel-oefeningen zijn geïndiceerd voor minder ernstige gevallen, waarbij de vrouw een zwakke blaas- of bekkenspieren heeft, met weinig symptomen, en daarom is een operatie niet geïndiceerd. Deze oefeningen moeten dagelijks worden uitgevoerd om het verwachte effect te hebben en zijn zeer effectief wanneer ze correct worden uitgevoerd.

Hoe Kegel-oefeningen te doen:

• Maak de blaas leeg;
• Identificeer de pubococcygeus spier: probeer hiervoor de straal urine te stoppen tijdens het urineren;
• Recontracteer de pubococcygeus-spier na het urineren om te zorgen dat je weet hoe je de spier op de juiste manier moet samentrekken;
• Voer 10 opeenvolgende spiersamentrekkingen uit;
• Ontspan voor een paar momenten;
• Ga door met oefenen door dagelijks 10 sets van 10 weeën te doen.

Kegel-oefeningen kunnen worden uitgevoerd in elke positie, zittend, liggend of staand, en kunnen zelfs worden uitgevoerd met behulp van fitnessballen. Het is echter gemakkelijker om te gaan liggen met gebogen benen. Bekijk meer details over deze video:

Hoe hipopressieve gymnastiek te doen:

Hipopressieve gymnastiek is ook geïndiceerd om de blaas te bestrijden, omdat het ook helpt bij het versterken van de bekkenbodemspieren. Om te doen:

• Adem normaal in en laat de lucht volledig uit totdat de buik op zichzelf begint te samentrekken en dan 'krimpt', waarbij de buikspieren inwaarts worden aangezogen, alsof het de navel in de rug raakt.
• Deze inkrimping moet aanvankelijk en in de loop van de tijd eerst 10 tot 20 seconden worden aangehouden, waardoor de tijd geleidelijk wordt verlengd en zo lang mogelijk zonder adem te blijven.
• Na de pauze vult u uw longen met lucht en ontspant u zich volledig, en keert u terug naar de normale ademhaling.

Bekijk de stap-voor-stap van hipopressieve oefeningen in deze video:

2. Fysiotherapie voor lage blaas

In fysiotherapie, naast de hierboven aangegeven oefeningen, zijn er nog andere mogelijkheden, zoals het gebruik van een klein apparaat dat wordt gebruikt om in de vagina te plaatsen om de blaas te helpen vasthouden, pesin dat zijn kleine loden ballen van verschillende gewichten die kunnen tijdens de training in de vagina worden gestoken.

Andere functies die ook kunnen worden gebruikt, zijn intravaginale elektrische stimulatie of biofeedback, apparaten die de vrouw helpen om zich meer bewust te worden van haar bekkenspieren om de uitvoering van de oefeningen correct te vergemakkelijken.

Fysiotherapie in de gezondheid van vrouwen bestaat uit individuele sessies van ongeveer 30 minuten tot 1 uur, die minstens één keer per week moeten worden uitgevoerd, hoewel oefeningen elke dag thuis moeten worden uitgevoerd. Meer informatie over fysiotherapie voor urine-incontinentie.

3. Remedies voor lage blaas

Sommige remedies op basis van oestrogeen kunnen tijdens de menopauze worden gebruikt om de symptomen van cystocèle te helpen reguleren, dus hormoonvervanging tijdens de menopauze is ook geïndiceerd als aanvulling op de behandeling bij sommige vrouwen. Meer informatie over hormoonvervanging.

4. Lage blaasoperatie

De operatie voor cystocele bestaat uit het versterken van de structuren van het bekkengebied om de juiste positie van de blaas, de baarmoeder en alle 'neergelaten' structuren te herstellen. Gewoonlijk plaatst de arts een 'net' om te dienen als ondersteuning voor de bekkenorganen, wat heel effectief is, vooral voor de ernstigste gevallen.

Dit type operatie kan worden gedaan door middel van laparotomie of abdominal snijden, met regionale of algemene anesthesie, maar net als bij alle andere heeft het zijn risico's, zoals perforatie van organen, bloeden, infectie, pijn tijdens seksueel contact en terugkeer van urine-incontinentie, in sommige gevallen.

De operatie is snel en de vrouw wordt slechts 2 of 3 dagen in het ziekenhuis opgenomen, maar het is noodzakelijk om thuis te blijven en inspanningen te vermijden in de eerste week na de operatie. Meer informatie over herstel van dit type chirurgie in: Chirurgie voor urine-incontinentie.