Hoe u uw kind kunt helpen om met kanker om te gaan

Kinderen en adolescenten reageren verschillend op de diagnose kanker, afhankelijk van hun leeftijd, ontwikkeling en persoonlijkheid. Er zijn echter enkele gevoelens die veel voorkomen bij kinderen van dezelfde leeftijd en daarom zijn er ook enkele strategieën die ouders kunnen doen om hun kind te helpen omgaan met kanker.

Het verslaan van kanker is mogelijk, maar de komst van het nieuws wordt niet altijd op de beste manier ontvangen, naast dat de behandeling veel bijwerkingen heeft. Er zijn echter enkele strategieën die u kunnen helpen deze delicate fase op een meer soepele en comfortabele manier te overwinnen.

Kinderen tot 6 jaar

Hoe voel je je?

Kinderen van deze leeftijd zijn bang om gescheiden te worden van hun ouders, en zijn bang en overstuur omdat ze pijnlijke medische procedures moeten ondergaan, en kunnen driftbuien krijgen, gillen, slaan of bijten. Bovendien kunnen ze nachtmerries hebben, terugvallen op oud gedrag zoals bedplassen of duimzuigen en weigeren mee te werken, bevelen te weerstaan of met andere mensen om te gaan.

Wat moeten we doen?

Kalmeren, knuffelen, knuffelen, zingen, een liedje spelen voor het kind of hem afleiden met speelgoed;
Blijf altijd bij het kind tijdens medische tests of procedures;
Zet het favoriete knuffeldier, de deken of het speelgoed van het kind in de kamer;
Creëer een vrolijke, kleurrijke ziekenhuiskamer, met goede verlichting, met persoonlijke voorwerpen van het kind en tekeningen die het kind heeft gemaakt;
Houd het normale schema van het kind aan, zoals slaap- en maaltijden;
Neem de tijd om met het kind te spelen, te spelen of een activiteit uit te voeren;
Gebruik een telefoon, computer of andere middelen zodat het kind een ouder kan zien en horen die niet bij hen kan zijn;
Geef heel eenvoudige uitleg van wat er gebeurt, zelfs als je verdrietig bent of huilt, bijvoorbeeld "Ik voel me een beetje verdrietig en moe vandaag en huilen helpt me om beter te worden";
Leer het kind om zijn gevoelens op een gezonde manier te uiten, zoals tekenen, praten of op een kussen slaan, in plaats van te bijten, schreeuwen, slaan of trappen;
Beloon het goede gedrag van het kind wanneer het meewerkt aan medische onderzoeken of procedures, bijvoorbeeld door een ijsje te geven als dat mogelijk is.

Kinderen van 6 tot 12 jaar

Hoe voel je je?

Kinderen van deze leeftijd kunnen van streek zijn omdat ze school moeten missen en geen vrienden en collega's op school zien, omdat ze denken dat ze kanker hebben veroorzaakt en bang zijn dat ze denken dat de kanker overgaat. Kinderen tussen 6 en 12 jaar kunnen ook boosheid en verdriet tonen dat ze ziek zijn geworden en dat hun leven is veranderd.

Wat moeten we doen?

Leg de diagnose en het behandelplan op een eenvoudige manier uit zodat het kind het begrijpt;
Beantwoord alle vragen van het kind oprecht en eenvoudig. Als het kind bijvoorbeeld vraagt: "Komt alles goed?" antwoord oprecht: "Ik weet het niet, maar doktoren zullen al het mogelijke doen";
Sta erop en versterk het idee dat het kind geen kanker heeft veroorzaakt;
Leer het kind dat hij het recht heeft verdrietig of boos te zijn, maar dat hij er met zijn ouders over moet praten;
Deel met de leerkracht en klasgenoten wat er met het kind gebeurt en moedig het kind aan om dit ook te doen;
Organiseer dagelijkse activiteiten zoals schrijven, tekenen, schilderen, collage of lichaamsbeweging;
Help het kind om contact te hebben met broers en zussen, vrienden en collega's op school door middel van bezoeken, kaarten, telefoontjes, sms-berichten, videogames, sociale netwerken of e-mail;
Ontwikkel een plan voor het kind om contact te houden met de school, de lessen te bekijken via de computer, toegang te hebben tot de stof en huiswerk, bijvoorbeeld;
Moedig het kind aan om andere kinderen met dezelfde ziekte te ontmoeten.

Tieners van 13 tot 18 jaar

Hoe voel je je?

Tieners voelen zich boos omdat ze school moeten missen en niet meer bij hun vrienden moeten zijn, naast het gevoel dat ze geen vrijheid of onafhankelijkheid hebben en dat ze de steun nodig hebben van hun vrienden of leraren, die niet altijd aanwezig zijn. Tieners kunnen ook spelen met het feit dat ze kanker hebben of proberen positief te denken en op een ander moment in opstand komen tegen hun ouders, doktoren en behandelingen.

Wat moeten we doen?

Bied troost en empathie, en gebruik humor om met frustratie om te gaan;
Betrek de adolescent bij alle discussies over de diagnose of het behandelplan;
Moedig de tiener aan om alle vragen van artsen te stellen;
Sta erop en versterk het idee dat de tiener geen kanker heeft veroorzaakt;
Laat de adolescent alleen met gezondheidswerkers praten;
Moedig tieners aan om nieuws over hun ziekte met vrienden te delen en contact met hen te houden;
Moedig de tiener aan om een dagboek te schrijven zodat hij zijn gevoelens kan uiten;
Organiseer bezoeken van vrienden en plan zo mogelijk samen activiteiten;
Ontwikkel een plan voor de tiener om contact te houden met de school, de lessen te bekijken via de computer, toegang te hebben tot de stof en huiswerk, bijvoorbeeld;
Help de tiener om contact te hebben met andere adolescenten met dezelfde ziekte.

Ouders lijden ook met hun kinderen met deze diagnose en daarom moeten ze, om goed voor hen te zorgen, voor hun eigen gezondheid zorgen. Angst, onzekerheid, schuldgevoelens en woede kunnen worden verlicht met de hulp van een psycholoog, maar gezinsondersteuning is ook belangrijk om weer op krachten te komen. Het wordt daarom aanbevolen dat ouders doordeweeks momenten reserveren om uit te rusten en over deze en andere zaken te praten.