Mucormycose is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door de schimmel Rhizopus spp., die van nature in het milieu voorkomen, voornamelijk in vegetatie, bodem, fruit en in ontbindende producten, wat kan leiden tot het optreden van symptomen nadat sporen van deze schimmel zijn ingeademd.
Symptomen van mucormycose komen vaker voor bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, met hoofdpijn, koorts, afscheiding uit de ogen en neus, roodheid in het gezicht en, in de meest ernstige gevallen waarin de schimmel de hersenen bereikt, kan worden opgemerkt er kunnen ook toevallen en bewustzijnsverlies optreden.
De diagnose mucormycose wordt gesteld door een huisarts of een infectieziekte door middel van computertomografie en schimmelcultuur en de behandeling wordt meestal gedaan met behulp van injecteerbare of orale antischimmelmiddelen, zoals amfotericine B.
Symptomen van mucormycose
De symptomen van mucormycose kunnen variëren afhankelijk van de algemene toestand van het immuunsysteem van de persoon en het orgaan dat door de schimmel is geraakt, dit komt doordat de schimmel na inademing beperkt kan zijn tot de neus of naar andere organen kan gaan, zoals ogen, longen. , huid en hersenen. Over het algemeen zijn de belangrijkste tekenen en symptomen van mucormycose:
- Verstopte neus;
- Pijn in de jukbeenderen;
- Verlies van kraakbeen uit de neus, in de meest ernstige gevallen;
- Groenachtige loopneus;
- Moeilijkheden met zien en zwelling in de ogen, wanneer er sprake is van oculaire betrokkenheid;
- Hoest met slijm of bloed;
- Pijn op de borst;
- Ademhalingsmoeilijkheden;
- Inbeslagneming;
- Verlies van bewustzijn;
- Moeilijkheden met spreken.
Bovendien kunnen, wanneer de schimmel de huid bereikt, roodachtige, verharde, gezwollen, pijnlijke laesies verschijnen die in sommige situaties blaren kunnen worden en open, zwart uitziende wonden kunnen vormen.
In meer gevorderde gevallen kan de persoon met mucormycose een blauwachtige tint op de huid en paarse vingers hebben en dit komt door het gebrek aan zuurstof dat wordt veroorzaakt door de ophoping van schimmels in de longen. Bovendien, als de infectie niet wordt geïdentificeerd en behandeld, kan de schimmel zich snel naar andere organen verspreiden, vooral als de persoon een zeer gecompromitteerd immuunsysteem heeft, de nieren en het hart bereikt en het leven van de persoon in gevaar brengt.
Soorten mucormycose
Mucormycose kan worden onderverdeeld in verschillende typen, afhankelijk van de locatie van de schimmelinfectie, en kan zijn:
- Rhinocerebrale mucormycose, de meest voorkomende vorm van de ziekte waarbij de schimmel de neus, sinussen, ogen en mond bereikt;
- Pulmonale mucormycose, waarbij schimmels de longen bereiken, dit is de tweede meest voorkomende manifestatie;
- Cutane mucormycose, die bestaat uit de verspreiding van een schimmelinfectie in delen van de huid, die zelfs de spieren kunnen bereiken;
- Gastro-intestinale mucormycose, waarbij de schimmel het maagdarmkanaal bereikt.
Er is ook een soort mucormycose, verspreid genaamd, die zeldzamer is en optreedt wanneer schimmels naar verschillende organen in het lichaam migreren, zoals het hart, de nieren en de hersenen.
Wie loopt het meeste risico
De schimmel die verantwoordelijk is voor mucormycose komt van nature voor in de omgeving en kan gemakkelijk worden bestreden door het immuunsysteem. Als er echter veranderingen zijn in het immuunsysteem, is er een groter risico op het ontwikkelen van de tekenen en symptomen van een infectie.
Mucormycose kan dus gemakkelijker optreden bij mensen met gedecompenseerde diabetes, met hiv, die immunosuppressiva gebruiken of bijvoorbeeld transplantaties hebben ondergaan.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose mucormycose wordt gesteld door de huisarts of een infectieziekte door de gezondheidsgeschiedenis van de persoon en computertomografie te beoordelen, die dient om de locatie en de omvang van de infectie te verifiëren. Sputumcultuur wordt ook uitgevoerd, die is gebaseerd op het analyseren van longafscheidingen om de infectiegerelateerde schimmel te identificeren.
In sommige gevallen kan de arts ook een moleculair onderzoek aanvragen, zoals PCR, om de soort schimmel te identificeren en, afhankelijk van de gebruikte techniek, de hoeveelheid aanwezig in het organisme en magnetische resonantie om te onderzoeken of de mucormycose de structuren heeft bereikt. van de hersenen, bijvoorbeeld. Deze tests moeten zo snel mogelijk worden gedaan, want hoe sneller de diagnose wordt gesteld, hoe meer kans er is om de infectie te elimineren.
Behandeling van mucormycose
De behandeling van mucormycose moet snel worden uitgevoerd, zodra de ziekte is gediagnosticeerd, zodat de kans op genezing groter is en moet worden uitgevoerd volgens de aanbeveling van de arts, en het gebruik van antischimmelmiddelen direct in de ader, zoals amfotericine, kan worden aangegeven, B, of Posaconazol, bijvoorbeeld. Het is belangrijk dat de medicijnen worden gebruikt volgens de medische aanbeveling en dat de behandeling wordt stopgezet, ook als er geen symptomen meer zijn.
Bovendien kan de arts, afhankelijk van de ernst van de infectie, een operatie aanbevelen om het door de schimmel veroorzaakte necrotische weefsel te verwijderen, wat debridement wordt genoemd.
Hielp deze informatie u?
Ja nee
Jouw mening is belangrijk! Schrijf hier hoe we onze tekst kunnen verbeteren:
Nog vragen? Klik hier om te worden beantwoord.
E-mail waarop u een antwoord wilt ontvangen:
Controleer de bevestigingsmail die we u hebben gestuurd.
Uw naam:
Reden van bezoek:
--- Kies uw reden --- Ziekte Leef beter Een andere persoon helpen Kennis opdoen
Bent u een gezondheidswerker?
NeeArtsFarmaceutischVerpleegsterVoedingsdeskundigeBiomedischFysiotherapeutSchoonheidsspecialistOverig
Bibliografie
- NATIONALE ORGANISATIE VOOR ZELDZAME AANDOENINGEN. MucormycoseBeschikbaar in: . Betreden op 10 januari 2020
- SEVERO, Cecília B .; GUAZZELLI, Luciana S.; SEVERO, Luiz C. ZygomycoseJ. bras. pneumol. Vol.36, nr. 1. 134-141, 2010
- IBRAHIM, Ashraf S. et al. Pathogenese van mucormycoseClin Infect Dis. Vol.24 (Suppl 1). S16-S22, 2012
- SKIADA, A. et al. Uitdagingen bij de diagnose en behandeling van mucormycoseMed Mycol. Vol.56. 93-101, 2018
- LONGO, Dan L. et al .. Harrison interne geneeskunde18. ed. São Paulo: AMGH Editora, 2013. 1661-1664.
