Dissociatieve stoornis, ook bekend als conversiestoornis, is een psychische stoornis waarbij de persoon lijdt aan een psychologische onbalans, met veranderingen in bewustzijn, geheugen, identiteit, emotie, perceptie van de omgeving, controle van bewegingen en gedrag.
Zodoende kan de persoon met deze aandoening verschillende soorten tekens en symptomen van psychologische oorsprong ervaren, die zich geïsoleerd of samen voordoen, zonder enige fysieke ziekte die de zaak rechtvaardigt. De belangrijkste zijn:
- Tijdelijke geheugenverlies, specifieke gebeurtenissen of een periode van het verleden, genaamd dissociatieve amnesie;
- Verlies of verandering van de bewegingen van delen van het lichaam, genaamd dissociatieve bewegingsstoornis;
- Lentificerende bewegingen en reflexen of onmogelijkheid om te bewegen, vergelijkbaar met een flauwvallen of een toestand van catatonie, genaamd dissociatieve stupor;
- Verlies van bewustzijn van wie je bent of waar je bent;
- Vergelijkbare bewegingen met een epileptische aanval, een dissociatieve aanval genaamd;
- Tintelingen of verlies van gevoel op een of meer plaatsen van het lichaam, zoals mond, tong, armen, handen of benen, genaamd dissociatieve anesthesie;
- Staat van extreme verwarring mint l;
- Meerdere identiteiten of persoonlijkheden, wat een dissociatieve identiteitsstoornis is. In sommige culturen of religies kan het een staat van bezit worden genoemd. Als je meer wilt weten over dit specifieke type dissociatieve stoornis, bekijk dan Dissociatieve identiteitsstoornis.
Het is gebruikelijk dat mensen met dissociatieve stoornissen gedragsveranderingen vertonen, zoals een plotseling overdreven of onevenwichtige reactie, dus deze aandoening staat ook bekend als hysterie of hysterische reactie.
Dissociatieve stoornis manifesteert zich meestal of verslechtert na traumatische of stressvolle gebeurtenissen en treedt meestal abrupt op. Afleveringen kunnen van tijd tot tijd ontstaan of frequent worden, afhankelijk van elk geval. Het komt ook vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
Behandeling van een dissociatieve stoornis moet worden begeleid door een psychiater en kan het gebruik van anxiolytische of antidepressiva omvatten om de symptomen te verlichten, en psychotherapie is erg belangrijk.
Hoe te bevestigen
Tijdens dissociatieve aanvallen kan men geloven dat dit een lichamelijke ziekte is, dus is het gebruikelijk dat het eerste contact van deze patiënten is met de arts in de eerste hulp.
De arts identificeert de aanwezigheid van dit syndroom door veranderingen in de klinische evaluatie en examens intensief te onderzoeken, maar er is niets gevonden van fysieke of biologische oorsprong dat de aandoening verklaart.
Bevestiging van de dissociatieve stoornis wordt gedaan door de psychiater, die de symptomen van de aanvallen en het bestaan van psychologische conflicten die de ziekte kunnen veroorzaken of verergeren, zal beoordelen. Deze arts moet ook de aanwezigheid van angst, depressie, somatisatie, schizofrenie of andere psychische stoornissen beoordelen die verergeren of verwarren met een dissociatieve stoornis. Begrijpen wat zijn en hoe de meest voorkomende psychische stoornissen te identificeren.
Hoe is de behandeling gedaan?
De belangrijkste vorm van behandeling van dissociatieve stoornissen is psychotherapie, met een psycholoog, om de patiënt te helpen strategieën te ontwikkelen om met stress om te gaan. De sessies worden gehouden totdat de psycholoog van mening is dat de patiënt in staat is om hun emoties en relaties veilig te beheren.
Follow-up met de psychiater wordt ook aanbevolen, die de progressie van de ziekte zal evalueren en medicijnen kan voorschrijven om symptomen te verlichten, zoals antidepressiva zoals Sertraline, antipsychotica zoals Tiapride of anxiolytica zoals Diazepam, indien nodig.
