White lab coat syndrome is een type psychologische stoornis waarbij de persoon een verhoging van de bloeddruk heeft op het moment van de medische afspraak, maar hun druk is normaal in andere settings. Naast de verhoogde bloeddruk kunnen ook andere angstgerelateerde symptomen optreden, zoals tremoren, verhoogde hartslag en spierspanning.
De symptomen van dit syndroom kunnen zowel in de kindertijd als in het volwassen leven voorkomen en de behandeling wordt gedaan met als doel de symptomen van angst te beheersen en, als gevolg daarvan, het optreden van een verhoging van de bloeddruk te voorkomen.
Belangrijkste symptomen en hoe te identificeren
Het witte laboratoriumjas-syndroom wordt voornamelijk gekenmerkt door verhoogde bloeddruk op het moment van overleg met de arts. Bovendien kunnen andere symptomen zoals trillingen, koud zweet, verhoogde hartslag, braken en spierspanning tijdens het consult worden opgemerkt.
Om het white-collar syndroom te bevestigen, moet een persoon tijdens het bezoek een bloeddruk hebben van meer dan 140/90 mmHg, minstens drie opeenvolgende keren, en een normale bloeddruk gemeten thuis of op de polikliniek. 24-uurs polikliniekbewaking, bekend als ABPM, en residentiële bloeddrukmonitoring, of HBPM, zijn belangrijk, zodat de normale druk van de patiënt bekend is in verschillende instellingen van het ziekenhuis en zo helpen bij de diagnose van het syndroom.
Hoewel ABPM en HBPM belangrijk zijn bij het identificeren van het syndroom, kan de diagnose niet alleen op basis van deze parameters worden gesteld, omdat de druk kan toenemen in situaties buiten het kantoor van de arts, bijvoorbeeld op de werkplek.
Mogelijke oorzaken van het syndroom
White lab coat syndrome komt heel vaak voor in de kindertijd, wanneer het kind niet naar de dokter wil, maar het kan ook bij volwassenen voorkomen. De oorzaken van het syndroom zijn psychologisch en zijn meestal gerelateerd aan de associatie van het beeld van de arts met naalden of associatie van de ziekenhuisomgeving met bijvoorbeeld sterfte en ziekten. Op deze manier creëert de persoon aversie, niet alleen voor de arts, maar ook voor de klinische omgeving.
Bovendien kan het syndroom gedurende het hele leven worden verworven door de verspreiding van nieuws over medische fouten, kompressen die in het lichaam achterblijven tijdens chirurgische procedures, evenals vertraging in de zorg en een kleine gastvrije omgeving, bijvoorbeeld.
Hoe te behandelen
Het witte laboratoriumjas-syndroom kan worden behandeld op basis van de oorzaak van het syndroom en het is meestal effectief om met de arts te praten, zodat het vertrouwen van de arts wordt gewekt en de tijd van het consult het vriendelijkst is. Bovendien kunnen sommige mensen met dit syndroom een hekel hebben aan een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg die apparatuur zoals stethoscopen of jassen gebruikt, dus artsen, verpleegkundigen en zelfs psychologen moeten mogelijk hun apparatuur bijvoorbeeld niet gebruiken.
Het kan ook nuttig zijn als het consult wordt uitgevoerd in een omgeving die niet lijkt op het ziekenhuis of kantoor, omdat de symptomen van het witte laboratoriumjas-syndroom kunnen optreden tijdens het wachten op de afspraak.
Als de symptomen aanhoudend zijn en zelfs ontstaan bij het overwegen om naar de consultatie te gaan, is het raadzaam om een psycholoog te raadplegen zodat de reden kan worden geïdentificeerd die tot het syndroom leidt en dus de symptomen verlicht.
Het is belangrijk dat angstaanvallen worden gecontroleerd door effectieve maatregelen, anders kan het bijvoorbeeld uitgroeien tot een panieksyndroom. Het wordt daarom aanbevolen om dagelijkse activiteiten te gebruiken om u te helpen ontspannen en zo witteboordensyndroom te vermijden, zoals regelmatige lichaamsbeweging en een uitgebalanceerd dieet. Leer hoe je angst kunt bestrijden.
