Lumbaalpunctie is een procedure die gewoonlijk gericht is op het verzamelen van een monster van hersenvocht dat de hersenen en het ruggenmerg baadt door een naald tussen twee wervels van het lendegebied te steken om de subarachnoïde ruimte te bereiken, wat een ruimte is tussen lagen die het ruggenmerg bekleden, waardoorheen de vloeistof passeert.
Deze techniek wordt gebruikt om neurologische veranderingen te identificeren, die infecties kunnen zijn, zoals meningitis of encefalitis, evenals ziekten zoals multiple sclerose of subarachnoïdale bloeding. Daarnaast kan het ook worden gebruikt voor het inbrengen van geneesmiddelen in de hersenvocht, zoals chemotherapie of antibiotica.
Waar is het voor
De lumbale punctie heeft verschillende indicaties, waaronder:
- Laboratoriumanalyse van hersenvocht om ziekten te identificeren en evalueren;
- Meting van de druk van het hersenvocht;
- Spinale decompressie;
- Injectie van geneesmiddelen zoals antibiotica en chemotherapie;
- Staging of behandeling van leukemieën en lymfomen;
- Injectie van contrast of radioactieve stoffen voor het maken van röntgenfoto's.
Laboratoriumtests zijn ontworpen om veranderingen in het centrale zenuwstelsel te detecteren, zoals bacteriële, virale of schimmelinfecties zoals meningitis, encefalitis of syfilis, bijvoorbeeld om bloedingen, kanker of de diagnose van bepaalde inflammatoire of degeneratieve aandoeningen van de zenuwstelsel zoals multiple sclerose, de ziekte van Alzheimer of het syndroom van Guillain-Barré. Kijk waar dit syndroom uit bestaat.
Lumbale punctie techniek
Voorafgaand aan de procedure is geen speciale voorbereiding vereist, tenzij er een probleem is van coagulatie of het gebruik van medicatie die de techniek verstoort, zoals anticoagulantia.
De persoon kan op een van de twee standen staan, op zijn of haar knieën liggend en met zijn hoofd naar de borst gericht, de foetushouding genoemd of zittend met het hoofd en de ruggengraat naar voren gebogen en gekruist.
De arts past dan een antiseptische oplossing toe op het lendegebied en zoekt naar de ruimte tussen de L3- en L4- of L4- en L5-wervels en kan het anestheticum in het gebied injecteren. Vervolgens wordt een dunne naald langzaam tussen de wervels ingebracht totdat deze de subarachnoïdale ruimte bereikt, van waar de vloeistof zal druppelen en door de naald zal druppelen, en wordt verzameld in een steriele reageerbuis.
Uiteindelijk wordt de naald teruggetrokken en wordt een verband aangebracht op de plaats van de beet. Deze procedure duurt meestal enkele minuten, maar de arts kan het monster mogelijk niet uit de hersenvocht halen zodra de naald wordt ingebracht en het kan nodig zijn om de naald af te zetten of in een ander gebied opnieuw te prikken.
Mogelijke bijwerkingen
Deze procedure is meestal veilig, met lage kansen op het presenteren van complicaties of risico's voor de persoon. Het meest voorkomende nadelige effect dat kan optreden na een lumbale punctie is tijdelijke hoofdpijn als gevolg van afgenomen cerebrospinale vloeistof in aangrenzende weefsels en misselijkheid en braken kunnen ook optreden als de persoon enige tijd na het onderzoek ligt.
Pijn en ongemak in de onderrug kunnen ook optreden, wat verlicht kan worden met pijnstillers die door uw arts zijn voorgeschreven, en hoewel het zelden voorkomt, kan ook een infectie of bloeding optreden.
Contra-indicaties van lumbaalpunctie
Lumbale punctie is gecontraïndiceerd in de aanwezigheid van intracraniale hypertensie, zoals die veroorzaakt door een hersenmassa, vanwege het risico van hersenontwijking en hernia. Het moet ook niet worden gedaan voor mensen met een huidinfectie die lek zal worden of een hersenabces zal hebben.
Bovendien moet u de arts altijd vertellen over de medicatie die u gebruikt, vooral als u anticoagulantia zoals warfarine of clopidogrel gebruikt vanwege het risico op bloedingen.
uitslagen
Cerebrospinale vloeistofmonsters worden naar het laboratorium gestuurd voor analyse van verschillende parameters, zoals het uiterlijk, dat over het algemeen helder en kleurloos is. Als het gelig of roze of troebel is, kan dit wijzen op een infectie, evenals de aanwezigheid van micro-organismen zoals bacteriën, virussen of schimmels.
Ook worden de totale proteïnen en de hoeveelheid witte bloedcellen beoordeeld, die, als ze verhoogd zijn, op een infectie of een ontstekingsaandoening wijzen, glucose, die, indien laag, een teken kan zijn van infectie of andere ziekten, evenals de aanwezigheid van abnormale cellen. kan op bepaalde soorten kanker wijzen.
