Radiculopathie wordt gekenmerkt door de beschadiging of beschadiging van een of meer zenuwen en hun zenuwwortels die door de wervelkolom gaan, wat leidt tot symptomen zoals pijn, tintelingen, shockbeleving en ledemaatzwakte, zoals pijn als gevolg van heupzenuwaandoening, bijvoorbeeld.
Zenuwen en zenuwwortels maken deel uit van het zenuwstelsel en zijn verantwoordelijk voor het dragen van informatie tussen de hersenen en de ledematen van het lichaam, zoals gevoeligheid, kracht en beweging. Over het algemeen wordt radiculopathie veroorzaakt door een compressie van de zenuwwortels, veroorzaakt door ziekten zoals hernia of artrose van de wervelkolom, maar kan ook ontstaan door andere oorzaken zoals ontsteking, ischemie, spinale trauma of infiltratie door een tumor.
Elke lokaliteit van de wervelkolom kan worden beïnvloed, maar het komt vaker voor in de lumbale en cervicale regio's, en de behandeling wordt gedaan op basis van de oorzaak, waaronder fysiotherapie, gebruik van pijnstillende of ontstekingsremmende geneesmiddelen voor pijn en, in gevallen ernstiger, een operatie.
Symptomen die kunnen optreden
De belangrijkste symptomen van radiculopathie zijn afhankelijk van aangetaste zenuwpijn, meestal in de cervicale of lumbale regio, en omvatten:
- pijn;
- tintelingen;
- Gevoel van gevoelloosheid;
- Verminderde reflexen;
- Atrofie van spieren.
Naast de lokalisatie in de wervelkolom, stralen de symptomen van radiculopathie gewoonlijk uit naar de plaatsen in het lichaam die worden geïnnerveerd door de aangetaste zenuw, zoals armen, handen, benen of voeten. Dit gebied dat overeenkomt met de innervatie van een zenuw wordt een dermatoom genoemd. Lees meer over wat dermatomes zijn en waar ze zich bevinden.
Over het algemeen verergeren pijn en andere symptomen in situaties waar er een verhoogde zenuwcompressie is, zoals hoesten. Bovendien kan er in de meest ernstige gevallen een afname in sterkte of zelfs verlamming van de overeenkomstige regio zijn.
Een bekend voorbeeld van radiculopathie is ischiaszenuwpijn, ook ischias genoemd, die meestal wordt veroorzaakt door compressie van de wortels van deze zenuw nog in de wervelkolom, maar die langs de gehele zenuwbaan in het been kan uitstralen. Meer informatie over het identificeren van de behandeling van heupzenuwpijn.
Voornaamste oorzaken
De belangrijkste oorzaken van radiculopathie zijn:
- Hernia-schijf;
- Stenose van het wervelkanaal;
- Spinal arthrosis, ook bekend als spondyloarthrosis;
- Massa's in het merg, zoals tumoren of abcessen;
- Infecties zoals gordelroos, syfilis, HIV, cytomegalovirus of tuberculose, bijvoorbeeld;
- Diabetische radiculopathie;
- Ischemie, veroorzaakt door veranderingen in de bloedstroom, bij vasculitis bijvoorbeeld;
- Ontstekingen, zoals die in gevallen van acute en chronische inflammatoire demyeliniserende polyradiculoneuropathie of sarcoïdose, bijvoorbeeld.
Daarnaast kan radiculopathie worden gestart na ernstig trauma aan de wervelkolom na een ongeval.
Hoe te bevestigen
Om radiculopathie te diagnosticeren, moet een arts de symptomen identificeren, de fysieke beoordeling uitvoeren, de belangrijkste pijnpunten detecteren en tests zoals radiografie of MRI van de wervelkolom aanvragen om veranderingen in de wervelkolom te detecteren, de aangetaste zenuw en de oorzaak ervan te identificeren.
Electronuromyography (ENMG) kan in veel gevallen nuttig zijn, omdat het de aanwezigheid evalueert van laesies die de zenuwen en spieren aantasten, en de geleiding van een elektrische impuls in een zenuw kan registreren. Deze test is vooral geïndiceerd als er twijfel bestaat over de oorzaak van de symptomen, om te kunnen bevestigen dat er zelfs een zenuwbeschadiging is of als er andere soorten geassocieerde neurologische aandoeningen zijn. Meer informatie over hoe het is gedaan en de indicaties van elektromyografie.
Hoe is de behandeling gedaan?
De behandeling van radiculopathie hangt af van de oorzaak ervan, aangegeven door de orthopedist of neurochirurg, en omvat fysiotherapie, met rekoefeningen, manipulatie van de wervels en spierversterking, bijvoorbeeld, wat kan leiden tot de genezing van de symptomen of, althans, om ze te verlichten.
Bovendien kan uw arts aanbevelen analgetische medicatie te gebruiken, zoals Paracetamol, Dipirone, Tramal of Codeine, of ontstekingsremmers zoals Diclofenac, Ketoprofen of Nimesulide, bijvoorbeeld om pijn en ongemak te beheersen.
In sommige meer ernstige gevallen kan de arts een operatie aangeven, vooral voor decompressie van de zenuwwortel.
